"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bahar'ın ağzından,
Dün gece eve geç dönmüştük. Yavuzla gittiğimiz restoranda biraz daha vakit geçirmiştik. Ardından Yavuz beni eve bırakmıştı ve kendi evine dönmüştü. Uyumadan önce son kez mesajlaşmış ve uykuya dalmıştım.
Çalan telefonumla birlikte gözlerimi aniden araladım. Başım o kadar ağrıyordu ki telefon sesi bu durumu daha da tetiklemişti. Yataktan başımı kaldırmadan telefonu açtım ve kulağıma götürdüm kim olduğunu bilmeden.
"Efendim?" diyerek konuştuğumda sesim çok bitkin çıkmıştı. Anlaşılan dün şifayı kapmıştım.
"Birtanem?" diyen Yavuz'un sesini işittiğimde gülecek mecalim bile yoktu. "Sesin çok garip geldi, hasta mı oldun sen?" diye devam etti Yavuz.
"Hmm" dedim nazlı bir sesle. "Galiba."
"Dün üşüdün ondan oldu. Salak kafam." diye kendi kendine söylenen Yavuzla gözlerimi kapattım. Ardından Yavuz devam etti. "Ben geleyim, seni bir hastaneye götüreyim olmaz böyle."
"Yok sevgilim." dedim sesimin iyi çıkmasına dikkat ederek. "Ben bir süre dinlenip kendime gelirim. Hastanelik bir durum yok."
"Olmaz ama böyle. Benim aklım sende kalır." dedi itiraz ederek. Hemen cevap verdim ona. "Kalmasın hiç. Sen güzelce işine git, çalış. Ben iyiyim."
Yavuz'un iç çekişini duydum ilk önce. Ardından da beni onaylayan sözlerini. "Tamam ama bir şartla. Eğer kötü olursan beni arayacaksın anlaştık mı?"
"Bakarız." dedim ona takılarak. Yavuzsa hemen konuştu. "Bahar, anlaştık mı dedim?"
"Tamam, tamam anlaştık." dedim güler gibi sesle.
Ardından vedalaşarak telefonu kapattım. Ekrana baktığımda saatin çok geç olmadığını fark ederek annemi aradım. Bugün için izin alarak telefonu kapattım.
Kendimi o kadar halsiz hissediyordum ki daha fazla dayanamayarak gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.
🌸🌸🌸
Yavuz'un ağzından,
Telefonu kapattıktan sonra bir süre ekranımdaki fotoğrafa baktım. Aklım Bahar'da kalmıştı. Dün üşümüştü ancak ikimizde o kadar mutluyduk ki o anlarda içeri girmek aklımıza gelmemişti. Bu durum kendimi suçlu hissettirdiğinde derin bir nefes verdim ve telefonu masaya bıraktım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
