"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Yazarın ağzından,
Genç kadın eliyle kızıl saçlarını geriye doğru atarak koridorda yürümeye devam etti. Az önce eline ulaşan fotoğraflar keyfini kaçırmaya yetmişti. Koridorun sonundaki odaya girerek kapıyı arkasından kapattı.
Masaya doğru yaklaşarak elindeki fotoğrafların bulunduğu zarfı atarak konuştu. "Bu iş zor olacak. Yavuz hiçbir şekilde Bahar'a ihanet etmez. Onları ayıramazsın."
Masanın hemen arkasında oturan adam masaya dağılmış olan fotoğraflardan birini alıp incelemeye başladı. Fotoğraf Yavuz ve Bahar'ın nişanından çekilmiş bir kareydi. Herkesin yüzü keyifliydi.
Genç kız sinirle masanın önündeki koltuğa oturdu. Ne yaparlarsa yapsınlar Yavuz'u bir türlü oyuna getiremiyorlardı. Daha geçen gün Merve sarhoş olma bahanesiyle Yavuz'u barmen tarafından aratmış ve ayağına çağırmıştı. Ancak Yavuz başka birini yönlendirerek oraya gitmemişti bile.
Merve'nin amacı Yavuz'u bardan çıkarken magazincilere yakalatmak ve haklarında haber yaptırmaktı. Ardından da Yavuz onu evine bırakırken baştan çıkartıp onunla birlikte olmayı amaçlıyordu. Ancak kurdukları plan istedikleri gibi olmamıştı.
"Madem Yavuz'u Bahar'dan ayıramıyoruz. Daha büyük bir kayıp yaşamasını sağlarız o zaman." dedi fotoğrafı inceleyen adam.
Böylece yeni oyunu kafasında kurmaya başladı.
🌸🌸🌸
Yavuz'un ağzından,
Yıldırım amcanın beni yanına çağırmasıyla birlikte Baharla göz göze geldik. Bahar tebessüm ederek gözlerini kırpıştırdığında onun babasının beni neden çağırdığını bildiğini anladım. İçimdeki tereddüt biraz daha azaldığında Yıldırım amcanın peşinden ilerledim.
Salondan çıktıktan sonra koridor boyunca ilerledik ve bir odanın önünde durduk. Yıldırım amca odanın kapısını açıp benim içeri girmemi işaret etti. Ardından da konuştu. "Sen geç otur, ben geliyorum hemen."
Yıldırım amca odadan çıkarken bende deri kanepelerden birine oturdum. Gözlerimi etrafta gezdirerek odayı inceledim. Burası Yıldırım amcanın çalışma odası olmalıydı. Masasının üzeri dosyalarla doluydu.
Kısa süre sonra Yıldırım amca odaya girdiğinde ayağa kalktım. "Otur, oğlum. Ayaklanma." diyerek odanın kapısını kapattı ve tam karşıma oturdu.
"Şimdi diyorsun ki bu adam beni niye çağırdı." dediğinde hızla cevap verdim. "Estağfurullah Yıldırım amca."
Yıldırım amca memnun olmuşçasına kafasını salladı ve bir tebessüm etti. Ardından konuştu. "Bundan aylar önce seninle bir kez daha konuşmuştuk hatırlıyor musun?"
Sorduğu soruyla kafamı salladım. Nasıl unuturdum ki? Yıldırım amca o gün bana umut vermiş ve Bahar'dan vazgeçmemem için beni cesaretlendirmişti. Onun sayesinde bazı şeyleri yapabilmiştim ben.
