"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yavuz'un ağzından,
Telefonu kulağımdan indirirken yüzümde bir sırıtma vardı. Bahar ve ben, biz bir ilişkiye başlamıştık. Biz olmuştuk. Her şey rüya, hayal gibiydi benim için. Ama şimdi ben en güzel hayalime ulaşmıştım. Bahar benim en büyük hayalimdi. Onunla olmak, onunla nefes almak...
Onunla yüzleştiğim gün yaşamam dediğim şeyleri yaşamış, görmem dediğim şeyleri görmüştüm. Bahar benim için gelmişti, beni durdurmak için. Beni kaybetmek istemediği için. O an her şey tamamdı benim için. Ne kariyerim aklıma gelmişti ne başka bir şey. Sadece tamamlandığımı hissetmiştim.
Sonra onu en özelim dediğim yere götürmüştüm. Evet benim için özeldi çünkü oraya sık sık Bahar'ı düşünmek, hayal etmek için giderdim. Bundan sonra birlikte giderdik ve hayal ederdik.
Ben yan yana olmayı hayal ederken o gün birlikte uyumuştuk. Bahar kollarımın arasına kendi isteğiyle gelmişti. Onunla birlikte uyuduğumda en huzurlu gecemi geçirmiştim. Çok sevdiğim kokusunu gece boyunca almıştım ve müptelası olmuştum. Şimdi onsuz uyumak benim için zulümdü.
İçim içime sığmıyordu şimdi bile. Onunla uyuduğum gecenin sabahı uzun uzun izlemiştim yüzünü. Çünkü bunun bir rüya olmasından korkmuştum. Sanki her gece gördüğüm rüyalar gibiydi de sabah olduğunda uyanacaktım.
Bahar yaralı bir kadındı. Ama onun yarasını sarmak benim boynumun borcuydu. O bana gelmişti ya bundan sonra onu kaybetmemek için her şeyi yapardım. Yeter ki o yanımda olsun, beni kendisiyle sınamasın.
"Ne sırıtıyorsun sen aga?" duyduğum sesle aniden irkildim. Mücahit ve Fethi karşımdaki koltuklarda oturmuş bana bakıyorlardı merakla.
Düşünmekten onların geldiğini bile fark edememiştim.
"Hakikaten kardeşim, geldiğimizi bile fark etmedin." dedi Fethi, Mücahit'i onaylayarak.
"Dalmışım öyle." dedim gülümsemeyi keserek. Ancak beceremiyordum ki. Bahar öyle bir etki yaratmıştı ki bende. Onu düşündüğümde ister istemez gülümsüyordum.
Mücahit kaşlarını çatarak yüzümü inceledi. "Sende bir haller var." dedi. Ardından da merakla ekledi. "Sen neden döndün hem, bu iş senin için önemli değil miydi?"
"Önemliydi, önemliydi ama daha önemli şeyler oldu." dedim sırıtarak. Ardından devam ettim. "Hem benim yerime başka biri gitti şimdilik."
"Daha önemli şeyler derken?" dedi Fethi bir şeyler anlamış gibi. "Mesela Baharla mı ilgili?"
Hem Fethi'nin hem de Mücahit'in bakışları beni bulurken kafamı salladım belli belirsiz. "Bahar, havaalanına geldi." dediğimde şaşkınca beni dinlemeye devam ettiler.
