"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bahar'ın ağzından,
Yavuz ihaneti ilk öğrendiğinden bu yana biraz daha sakinleşmişti. Bir şeyleri konuşmadan evvel Fethi ve Ateş'i de çağırmıştık. Yavuz kanepelerden birine oturmuş hiç konuşmadan karşıya bakıyordu. Mücahit şirkette olan diğer görüntüleri inceliyordu. Ayrıca Merve'nin telefon konuşmalarının elimize ulaşmasına az kalmıştı.
Bense camın kenarına geçmiş dışarıya bakıyordum. Yavuz'u sakinleştirdikten sonra kendi iç dünyama tekrar dönmüştüm. Yavuz'a da hak vermiyor değildim ama ona o kadar güvenmesi ve benim düşüncelerimi yok sayması beni üzmüştü. Yoksa birine körü körüne bağlanmak ne demek ben çok iyi biliyordum.
Bu işin arkasında kim vardı çok merak ediyordum. Merve'ye kadar ulaşmış, bir insanın canını alacak derecede kinlenmişti. Kimdi bu, ne istiyordu bizden?
Aniden cam parçalanma sesi ve Mücahit'in panik dolu sesi kulağıma doldu. "Yavuz!?"
Başımı hızlıca Yavuz'a doğru çevirdiğimde elindeki bardağı sıkarak parçaladığını ve elinden akan kanları gördüm. Elimi ağzıma götürerek hızla Yavuz'un yanına koştum. "Yavuz ne yaptın sen?"
"Bir şey yok." diyerek bakışlarını eline indirdi Yavuz. Sanki elini küçücük kesmiş gibi sakindi. Canı yanmıyormuş gibi davranıyordu. Elini tutarak avucunu açtığımda cam parçaları yere doğru dağıldı.
Gördüğüm kesiklerle yüzümü buruşturdum. Masanın üzerindeki peçeteleri alarak eline bastırdım ve hızla konuştum. "İlk yardım çantası isteyebilir misin?" dedim Mücahit'e bakarak. Mücahit telefonu alarak ilk yardım çantası isterken tekrar Yavuz'un eline döndüm.
"Bir şey yok Bahar, bırak." dedi Yavuz elini çekerek. Ona izin vermeyerek bileğinden tekrar tuttum ve kızgınca konuştum. "Yavuz, canının hiç mi kıymeti yok. Neden kendine zarar veriyorsun?"
Yavuz alayla güldü. Bana hiç bakmadan başını karşıya çevirdi. "Ben nasıl bu kadar kör oldum?" dediğinde gözlerimi kapattım. Kapı çaldığında bakışlarımı kapıya çevirdim. İlk yardım çantası gelmişti.
Hızla getirilen çantayı alarak fermuarını açtım. Yavuz'un söylediği şeye cevabımı sonra verecektim. Şimdi önemli olan eliydi. Elime eldiveni giyerek Yavuz'un elini iyice inceledim. Herhangi bir cam kırığının olmadığı kanısına varınca gazlı bezle yaraları temizledim. Ardından da elini güzelce sardım. Elimdeki eldiveni çıkartarak Yavuz'a döndüğümde Yavuz hala yüzüme bakmıyordu.
Kapı aniden açıldığında bakışlarım içeri giren Fethi ve Ateş'i buldu. İkisinin de bakışları bizi bulurken Ateş'in sesini işittim. "Ne oluyor burada dayıoğlu? Apar topar çağırdınız."
"Koynumuzda yılan beslemişiz." dedi Yavuz alayla. Fethi ve Ateş anlamayarak bize bakarken Mücahit olayları özetleyerek anlattı. Fethi ve Ateş'in de tepkisi aynı bizimki gibi olmuştu.
