"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bahar'ın ağzından,
Gözlerimi yavaşça araladığımda yatak odamızda olduğumuzu fark ettim. Elimin üzerinde bir baskı hissederken bakışlarımı sağ tarafıma çevirdim. Yavuz elimi tutmuş baş parmağıyla okşuyordu. Bakışlarını ellerimize dikmiş dalgınca bakıyordu.
"Yavuz," dedim genzimi temizleyerek. Yavuz'un bakışları anında beni bulurken yüzünde bariz bir rahatlama meydana geldi. "Oh, uyandın. Kendini nasıl hissediyorsun?"
"Bilmiyorum, aklım çok bulanık. Artık ne düşüneceğimi bilmiyorum." dedim mırıldanarak. Aklıma duyduklarım gelirken gözlerimi tekrar kapattım. Biz nasıl bir şeyin içine düşmüştük. Gözyaşlarım yanağımdan yastığa doğru akarken gözlerimi açtım.
Yavuz başparmağıyla gözyaşımı silerek derin bir nefes aldı. "Her şeyi halledeceğim Bahar, bana güven olur mu?"
Yattığım yerden doğrularak oturdum ve Yavuz'a baktım. "Ben sana hep güveniyorum Yavuz. Ama Buğra'nın hayatımıza girmesinin sorumlusu benim. Onunla muhatap olmanın sorumlusu benim. Belki de ben hayatına girmesem böyle olmazdı."
Söylediklerimin ardından Yavuz kaşlarını çattı. "Ne biçim konuşuyorsun Bahar, sen hayatıma girmeseydin ben mutlu mu olurdum sanıyorsun?" dedi kızgınca. Yavuz haklı olabilirdi ama bende kendimi suçlamadan duramıyordum.
O adını dahi ağzıma almak istemediğim adamı ben nasıl tanıyamamıştım. Gözlerim bu kadar mı kör olmuştu. Bakışlarımı yere doğru eğerken Yavuz'un sesini duydum. "Bu akşam her şey bitecek. Ondan da Merve'den de kurtulacağız."
"Ne planlıyorsunuz?" diye sorduğumda Yavuz oturduğu yerden kalktı ve iki eliyle yanağımı kavradı. Saçlarıma dudaklarını bastırarak konuştu. "Sen bunları düşünme güzelim, dinlenmene bak."
Yavuz bir şey söylememe izin vermeden odadan çıktığında bende ayağa kalktım. Komodinde duran telefonumdan saate baktığımda daha akşama birkaç saat vardı. Yavuz'un nerede olduğunu anlamak için odaları gezerken çalışma odasında duyduğum sesle oraya yöneldim.
Kapıdan içeri baktığımda Yavuz'un dolaptan bir silah çıkardığını gördüğümde şaşkınlığa uğradım. Yavuz'un bir silahı olduğunu bilmiyordum. Dahası o silahla ne yapacaktı? Yavuz silahın şarjörünü de alıp cebine koydu ardından da silahı beline taktı.
Kapıya doğru döndüğünde bakışlarımız birbirine değdi. Hızla konuştum. "Senin tabancan mı var?"
"Evet." dedi Yavuz net bir sesle. Kaşlarım çatılırken konuştum. "Ne yapacaksın o silahla?" dediğimde Yavuz gözlerini gözlerimden çekmeden cevap verdi. "Tedbir amaçlı. Bir şey yapmayacağım."
"Yavuz, sen ne planlıyorsun Allah aşkına?" dedim panik içinde. Kafasına göre bir şey yapıp başını derde soksun istemiyordum. Çok endişeliydim onun için. "Bahar, bir tanem bir şey yok. Korkma." dediğinde başımı iki yana salladım. "Gitme Yavuz."
