"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yavuz'un ağzından,
Sabah gözlerimi gayet mutlu bir şekilde açmıştım. Dün Baharla konuştuktan sonra biraz daha rahatlamıştım. Bahar'ın telefonunu açıp benden gizlediği bir şeyi öğrenmek zor olmuştu benim için. İlk duyduğum an Bahar'ın bana söylememesindeki sebebi bana olan güvensizliği nedeniyle sanmış kendimi yiyip bitirmiştim.
Ancak dün gece konuştuklarımızdan sonra bunun böyle olmadığını, altında başka sebeplerin yattığını anlamıştım. Ona iyi geldiğimi sanırken aslında hiçbir şekilde iyi gelmediğimi anlamak kendimi sorgulamama neden olmuştu.
Bahar'ı ardımda bırakıp düğün salonundan çıktığımda aklımda bu düşünce oluşmuştu. Bunun için kendimi yiyip bitirmiştim. Bahar'ın aşık olduğum inatçılığı olmasa hala daha kendimi üzüp duracaktım.
Neyse ki aramızda biri fevri davranmayıp mantıklı düşünebiliyordu.
Gece eve geldiğimizde annem ve babam tarafından sorguya çekilmiştim ancak hiçbir şekilde bir cevap vermemiştim. İlk önce kendi aramızda halletmeden başka kişileri aramıza sokmak istememiştim. İyi de yapmıştım.
Gece Bahar'ı evine yollamak istemesem de mecburen gidişini izlemiştim. Ancak o kadar rahat bir uyku çekmiştim ki onun sayesinde bunun için minnettardım.
Sabah erkenden şirkete gelmiş işlerimi halletmeye başlamıştım. Bugün için Bahar'a bir sürpriz hazırlamıştım. Daha doğrusu bu sürpriz için aylardır çalışıyordum. O yüzden onun yüz ifadesini hayal ederek işlerimi daha hızlı halletmeye çalışıyordum.
Gerekli evrak işlerini halletmeye devam ederken telefonumun çalmasıyla irkildim. Ekranda Bahar'ın ismini görünce kaşlarımın çatılmasına engel olamadım. Çünkü bugün izin günüydü ve izin gününde geç saatlere kadar uyuması gerekiyordu.
Telefonu açarak kulağıma götürdüm. "Bir tanem?"
"Günaydın, sevgilim." neşeyle çıkan sesini duyduğumda kaşlarım eski halini aldı ve gülümsemem büyüdü. "Günaydın, güzel nişanlım. Erken uyanmışsın."
"Hmm, öyle oldu. Ama o kadar rahat uyudum ki uykumu almış hissediyorum." dediğinde güldüm. Aynı şekilde hissetmemiz güzeldi.
"Bende öyle. Bugün bir işin var mı?" dedim merakla. Sürprizim için işinin olmaması gerekiyordu.
Birkaç hışırtıdan sonra Bahar'ın sesini işittim. "Bugün sabah kahvaltı için Eylemle sözleştik. Dün bizim tartıştığımızı anlamıştı, konuşmak için sözleşmiştik." dediğinde mırıltı şeklinde onu onayladım.
"Sen ne yapıyorsun, evde misin?" dediğinde dürüstçe cevap verdim. "Şirketteyim."
"Bu saatte?" diye şaşkınca sorunca güldüm. "İşlerimi halletmeye çalışıyorum. Çünkü bugün çok güzel bir kadınla randevum var eğer o da isterse." dedim keyifle.
