YILDIZ TOZU (TAMAMLANDI)

5.Bölüm: Oda no 901

Esin, Mete ile konuştuktan sonra seçmelerin olduğu salonun önüne gitmek için lobide koşarken ayak bileğini burktu, bileğini ovalarken de Sevda'yı görünce yavaş adımlar atarak yanına ilerledi.

"Sevda abla?" diye seslendi yanına varınca. "Erken çıkmışsın, ne oldu?"

Sevda gözlerinden akan yaşları silerek "Yok bir şey!" dedi.

"Bak bana, ağladın mı sen?"

"Yok bir şey dedim," diye çıkıştı Sevda ama ardından yine ağlamaya başladı. "Sanırım ben elendim Esin!"

"Abla..." Sarıldı teselli etmek istercesine Esin ona. "Tamam geçti, hem nereden biliyorsun elendiğini? Belki de elenmemişsindir."

"Kötü geçti."

"Ben de Hayal de sınavımız kötü geçti diye ağlamıştık sana ama ben stilist oldum sonunda. Hayal de istediği grafik tasarım bölümünü kazandı. Hayal'i geçtim de asıl bana umut veren sendin unuttun mu?"

Sevda umut dolu bakıp "Öyle mi dersin?" deyince, Esin başını salladı. Sevda gülümsedi. "Haklısın. Tamam ağlamıyorum, kendi kendime kurdum sanırım."

"Aferin, işte böyle."

"Hem zaten Evren de yoktu içeride." dedi Sevda bıkkın bir yüz ifadesiyle.

"Sen bence buna üzülmüş gibisin sanki, neden yoktu ki acaba?"

"Bilmiyorum, kayıtları sonra izleyecekmiş ama."

"Hâlâ bir şansın var o zaman?"

"Öyle görünüyor," dedi Sevda ilk. "Hayal nerede?" diye sorunca da Esin telaşla telefonuna sarıldı.

"Eyvah, ben onu unuttum! O odada hâlâ. Of! Telefonu da kapalı!"

"Benim yürüyecek halim yok," dedi Sevda huysuzca. "Beklesem burada, sen alıp gelsen onu olur mu?"

"Tamam. Ben Hayal'i alıp gelirim."

Sevda'nın yanından ayrılıp hemen kalabalığa karıştı Esin. Asansörün olduğu koridora dönerken birine çarptı, kalabalığın arasında çarptığı kişi onu sıkıca tutmuştu.

"Pardon ya!" dedi İnanç.

"Sorun değil," dedi Esin geçiştirip. "Gitmem gerekiyor!"

"Siz seçmelere mi geldiniz?" diye sordu İnanç, kızın güzelliği ilgisini çekmişti.

"Yok hayır...Şey...Gitmem gerek, çekilin lütfen!"

"Anladım, tekrar kusura bakmayın."

Esin başıyla onayladı onu ardından hızlı adımlarla yukarıya çıkacak asansörün kapısı kapanmadan öne atıldı ama yetişemedi. İnanç ise arkasındaki çalışana çaresizce bir sonraki asansörü bekleyen kızı tanıyıp tanımadığını sordu:

"Mete'nin arkadaşıydı İnanç Bey, sanırım adı Esin'di."

"Anladım, teşekkürler."

901 numaralı odada ise işler iyice karışmaya başlamıştı. Hayal yaşadığı şoku üzerinden atamadan, Evren kinayeli ve soğuk bir sesle ilk sözlerini sarf ediyordu: