YILDIZ TOZU (TAMAMLANDI)

48.Bölüm: Anlamlı ziyaret...

Akşam yemeğinde ağabeyini, babasını ve ikizim dediği Esin’i ağırlıyordu Hayal. Çok özlemişti babasını ve haftalar sonra görmek ona çok iyi gelmişti. Babasının durumu gün geçtikçe daha iyi oluyordu. Kısa da olsa cümleler kurabiliyor, kollarını da hareket ettirebiliyordu artık Kadir Bey. Hayal, koltukta ona sokulmuş oturuyordu küçük bir kız çocuğu gibi, o da saçlarını seviyordu kızının. Evren karısının bu görüntüsüne tebessüm ederek baktı. Defne ve Esin de o ara koyu sohbete dalmıştı.

“Selim ağzından kaçırdı. Sabah basılmışsınız.” dedi Defne imayla.

Esin utangaçlıkla baktı ona. "Böyle söyleyince tuhaf kaçıyor sanki Defne abla ya. Gerçi kendimi Ah Nerede filminde ağabeyine yakalanan Adile Naşit gibi hissetmedim değil yani." dediğinde, Defne yüksek sesli bir kahkaha attı. Suat anlık şaşkınca onlara bakınca, boğazını temizleyip gülüşünü toparladı hemen.

“Evren’e ısınması zaman aldı vallahi. Selim’e ne olur bilmiyorum. Yardım et yengelerin kraliçesi, lütfen!" dedi Esin yalvarır gibi.

Defne düşünür gibi kaşlarını kaldırdı. "Abimi önceden işle diyorsun çok iyi ya."

"Yaparsın sen."

"Ne yapıyormuş bakalım?" dedi Hayal. Erkekler bahçeye çıkalım kararı alınca Evren almıştı Kadir Bey'i Hayal’in yanından. Genç kız da bu nedenle onların yanına gelmişti.

"Selim benimle evlenmek istiyor, bunu Suat abime nasıl söyleyeceğim onu planlıyoruz. Defne ablama ön alıştırma yapar mısın dedim."

Hayal şaşkınca "Teklif mi etti?" dedi.

"Tam teklif denemez ama isteğini söyledi diyelim. Beni biliyorsun zaten, takılmam öyle ayrıntılara." Güldü Hayal.

Defne hafif kaşlarını çatıp baktı Esin’e. "Teklif etmeli bence. Kulağını çekerim onun. Büyük kardeşimin evlilik adımlarını göremedim bari küçüğünün göreyim."

"Özür dileriz Defne abla," dedi Hayal. Suçlu bir küçük çocuk gibi çıkmıştı sesi genç kızın.

Defne yüzünü buruşturdu hüzünle onu görünce. Çıkıştığına pişman oldu. "Ağız tadı ile kardeşlerimden dert yanıyorum şurada hemen onu savunuyorsun. Sizin evliliğiniz de senin hatan yok canım. Evren’den hesap soracağım ama."

Gülüşerek birbirlerine baktılar. Hayal Esin’in kucağına koyduğu meyve tabağından bir dilim elma aldı.

Esin heyecanla ellerini salladı. "Bana dönelim şimdi ama!"

Hayal başını salladı. "Peki ... Korkmadan direkt söyle bence." Dediğinde, ikisi de Hayal’e bakakaldı. "Niye şaşırıyorsun Esin, biz sakladık da ne oldu. Doğru zamanı bekleyelim derken az daha...” dedi, doldu, yutkundu, sustu.

"Sana bir cesaret gelmiş canımın içi. Sevdim ben bunu ama."

"Cesaret demeyelim de sevdiklerini cevapsız sorularla ardında bırakma korkusu diyelim." Hepsinin yüzünde anlayışlı bir ifade belirdi genç kızın sözlerinden sonra.

Defne iç çekti. "Kardeşimi çok değiştirdin Hayal. Aslında özüne döndürdün. Teşekkür ederim."

"Bunun için teşekkür etme Defne abla." derken Hayal muzip gülümsemesi belirdi. "Ama bizim sayemizde abimle evlendiğin için teşekkür edebilirsin."