Επικίνδυνα Γοητευτικός "Jimin"

~12~

~

Από εχθές το πρωί δεν μπόρεσα να βγάλω από το μυαλό το ότι θέλησε να καθίσει δίπλα μου και να μου μιλήσει. Δεν ήταν το ίδιο σκληρός και ειρωνικός όπως της άλλες φορές μαζί μου, μα έδειχνε τελείως διαφορετικός πιο γλυκός και ευγενικός. Ίσως και να τον είχα παρεξηγήσει, να μην ήταν τόσο αγριάνθρωπος.

Ήλπιζα πως θα τύχαινε να ξανά μιλήσουμε, ξαφνικά είχα την θέληση να του ξανά μιλήσω όμως αυτό δεν έγινε. Κάθε φορά που τον πετύχαινα στην σχολή ή οπουδήποτε αλλού τα βλέμματα μας δεν συναντιόντουσαν και ένιωθα πως το έκανε επίτηδες. Ίσως το πήρα πολύ υπερβολικά όλο αυτό, απλά ήθελε να μου πει ένα ευχαριστώ γιατί τον βοήθησα όταν το χρειάστηκε. Δεν σήμαινε κάτι αυτό!

Καθόμουν στην καφετέρια και κοιτούσα μια εφημερίδα για δουλειά. Έπρεπε να βρω μια και σύντομα, νομίζω το είχα αφήσει αρκετά. Η Σαρίνα δούλευε και που και που μου έριχνε κλέφτες ματιές για να βεβαιωθεί ότι δεν χρειαζόμουν κάτι. Από εχθές όμως ήταν τόσο σιωπηλή και απέφευγε να συζητήσει αυτό που συνέβη με τον Tae και την Άλισον. Δεν την πίεζα να μου πει για ποιον λόγο είπαν όσα είπαν και απλά περίμενα για το πότε θα ένιωθε άνετα η ίδια ώστε να μου μιλήσει.
Άνοιξε η πόρτα και ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος του κουδουνιού. Η Κλαίρη περπάτησε και ήρθε προς το μέρος μου. Έκατσε απέναντι μου χαμογελώντας. Από κείνο το βράδυ μπορώ να πω ότι την έβλεπα περισσότερο στο δωμάτιο. Προσπαθούσε αρκετά να με πλησιάσει και ένιωθα ιδιαίτερα ευχαριστημένη, στο κάτω κάτω συγκατοικούσαμε. Νομίζω πως σιγά σιγά είχαμε αρχίσει να ερχόμαστε πιο κοντά, όμως με την Σαρίνα δεν αντάλλαζαν ούτε μια κουβέντα. Έβλεπα την Κλαίρη που ήθελε να της μιλήσει όμως η Σαρίνα την απέφευγε υποδειγματικά.

Θέλησα πολλές φορές να πιάσω τον Taehyung και να του μιλήσω όμως σκέφτηκα ότι με αυτό μπορεί να έκανα τα πράγματα χειρότερα. Τον άφησα να περιφέρεται και να χασκογελάει για τον ανόητο τρόπο με τον οποίον φέρθηκαν αυτός και η φίλη του.
Η Κλαίρη έσκυψε μπροστά και προσπάθησε να δει τι έψαχνα στης εφημερίδες μιας και της φάνηκε περίεργο που διάβαζα κάτι τέτοιο.

«τι ψάχνεις ακριβώς;»  με ρώτησε περίεργη.

«ψάχνω μια δουλειά, έστω για δύο τρεις μέρες. Δεν θέλω να επιβαρύνω άλλο την Σίλια.»

«Σίλια;»  με ρώτησε με ενδιαφέρον μιας και δεν της είχα πει και πολλά για εμένα, πόσο μάλλον για το ότι η Σίλια ήταν η μητέρα μου.