Επικίνδυνα Γοητευτικός "Jimin"

~21~

~

Ανέβαινα τα σκαλιά για να πάω προς το δωμάτιο μου. Ο κρύος αέρας που χτυπούσε το πρόσωπο μου με έκανε να συνέλθω. Σταμάτησα για λίγο μη μπορώντας να συνεχίσω. Τι συνέβη μόλις τώρα; με φίλησε; ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι μου και ένα περίεργο συναίσθημα να αναβλύζει από τα στήθη μου. Έφερα τα δάχτυλα μου κοντά στα χείλη μου και τα άγγιξα. Είχαν ακόμα την γεύση του επάνω τους και την αίσθηση από το τρυφερό φιλί του.
Δεν του άρεζα, μου το είχε ξεκαθαρίσει της προάλλες στην βιβλιοθήκη, όμως με το σημερινό με έκανε να μπερδευτώ.

Μπήκα στο δωμάτιο μου και έβγαλα το δερμάτινο για να το αφήσω στην άκρη. Τότε θυμήθηκα πως με πήρε να φύγουμε τόσο βιαστικά που ξέχασα την τσάντα μου στο club, ούτε το κινητό μου δεν είχα για να τους ενημερώσω πως έφυγα. Ω Θεέ μου τι σκατοκατάσταση είναι αυτή.

Έκατσα στο κρεβάτι μου κουρασμένη και ξάπλωσα προς τα πίσω. Με πήρε ο ύπνος χωρίς καν να το καταλάβω. Με ξύπνησε ο ήχος από τα χτυπήματα στην πόρτα. Για την ακρίβεια πετάχτηκα τρομαγμένη από το κρεβάτι. Όποιος κι αν ήταν θα ξεσήκωνε τους πάντες και θα κατέληγε να μου σπάσει την πόρτα. Σηκώθηκα και έτρεξα βιαστικά για να την ανοίξω.
O Taehyung με κοίταξε λαχανιασμένος λίγο πριν με τραβήξει στην αγκαλιά του ξεφυσώντας ανακουφισμένος. Τα χέρια μου είχαν μείνει παγωμένα στα πλαϊνά του σώματος μου και δεν μπόρεσα καν να κουνηθώ. Ξεφύσησε αναστενάζοντας και με τράβηξε προς τα πίσω για να με κοιτάξει.

«τρόμαξα. Εξαφανίστηκες χωρίς να μας πεις τίποτα.. Δεν ξέρω κι εγώ τι πίστεψα ότι σου συνέβη.»

Γι' αυτό έφταιγε ο Jimin. Φυσικά και δεν του είπα κάτι τέτοιο, δεν ήθελα να φτάσει κάτι στα αυτιά της Άλισον χωρίς λόγο. Δεν του απάντησα απλά συνέχιζε να με κοιτάει λαχανιασμένος με μια έκφραση ανακούφισης.

«λυπάμαι που σε έκανα να ανησυχήσεις.» του απάντησα χωρίς να τον κοιτάω.

Αυτός απλά γέλασε και με κοίταξε κεφάτος «εφόσον είσαι καλά δεν έχει σημασία. Ορίστε πάρε.» μου είπε την ώρα που μου έδινε την τσάντα μου «την ξέχασες στο μαγαζί.»

«ω σε ευχαριστώ.» την πήρα στα χέρια μου ευγνώμων.

Αφουγκράστηκε και με κοίταξε για ένα λεπτό περίεργα ώσπου άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει «τα μάτια σου γιατί είναι κόκκινα;» με ρώτησε έτοιμος να γελάσει.