Επικίνδυνα Γοητευτικός "Jimin"

~46~

~

Είχε περάσει αρκετή ώρα από την στιγμή που φέρανε τον πατέρα της στο νοσοκομείο. Το έμφραγμα που υπέστη ήταν βαρύ και δεν ξέρανε καν αν θα αντέξει η καρδιά του που είχε χρόνιο πρόβλημα. Η Άλισον καθόταν ακριβώς έξω από το δωμάτιο του, με πρόσωπο χωμένο ανάμεσα στης παλάμες της και μάτια πρησμένα από το κλάμα. Την πλησίασα και πέρασα το σακάκι μου γύρω από τους ώμους της, ενώ της πρόσφερα ένα ποτήρι καφέ. Σκούπισε με το χαρτομάντηλο τα μάτια και τα μάγουλα της ενώ πήρε στα χέρια της τον καφέ. Ήπιε μια γουλιά κι έκλεισε τα μάτια της έτοιμη να κλάψει για ακόμη μια φορά.

«Jimin τι θα κάνω;» με ρώτησε με πληγωμένη τρεμάμενη φωνή «αν πεθάνει κι ο πατέρας μου δεν θα έχω κανέναν πλέον. Ο μικρός μου αδερφός είναι στον κόσμο του, ο άλλος δεν ενδιαφέρεται καν για εμένα μόνο για τα λεφτά του πατέρα κι ο τρίτος στην φυλακή! Τι θα απογίνω αν πεθάνει;» της ξέφυγε ένας πληγωμένος λυγμός και άφησε τα δάκρυα της να στάξουν πάνω στα γόνατα της.

«δεν πρέπει να σκέφτεστε έτσι δεσποινίς Άλισον.» της μίλησε με ενδιαφέρον ο σοφέρ του πατέρα της.

«πως έγινε αυτό;» ρώτησε αφηρημένη λίγο πριν κοιτάξει τον νεαρό που στεκόταν λίγο πιο πέρα δίπλα της.

Έσκυψε το στεναχωρημένο πρόσωπο του και για λίγο έμεινε σιωπηλός.

«Άντονι, ξέρεις κάτι έτσι δεν είναι;» τον ρώτησε καχύποπτη ενώ γνώριζε πως ο σοφέρ του πάτερ της γνώριζε τα πάντα για τον ίδιο, με ποιον βρισκόταν, με ποιον μιλούσε, με ποιον είχε επαφές, τα πάντα.

«Τον επισκέφθηκε ο μεγάλος σας αδερφός, δεσποινίς.» την ενημέρωσε χωρίς να την κοιτάξει.

Τα μάτια της άστραψαν από θυμό και το χέρι της σφίχτηκε γύρω από το κυπελάκι με αποτέλεσμα να το σπάσει κι ο καυτός καφές να χυθεί πάνω στο χέρι της.

«ω Θεέ μου δεσποινίς.» την κοίταξε έκπληκτος.

Την πλησίασα και κράτησα το χέρι της ανάμεσα στο δικό μου προσεκτικά για να μην την πονέσω «πήγαινε να ζητήσεις λίγο πάγο.» του πρόσταξα κι αυτός έφυγε βιαστικά «είσαι καλά;» την ρώτησα καθώς την παρατηρούσα που έδειχνε να σκέφτεται εκνευρισμένη.

«αυτό το καθίκι!» μίλησε εξοργισμένη «ένας θεός ξέρει τι είπε στον μπαμπά και τον έφερε σε τέτοιο σημείο.» ψέλλισε κλαίγοντας, αγνοώντας το τσούξιμο στο χέρι της, λες και δεν ένιωθε.