Επικίνδυνα Γοητευτικός "Jimin"

~53~

~
Μπαίνω στο σπίτι και αφήνω τα πράγματα μου στην άκρη. Η Βιολέτα κάθεται στον καναπέ και χαζεύει στην τηλεόραση ενώ ταυτόχρονα τρώει.. Το παγωτό μου;

Βγάζω τα παπούτσια μου αθόρυβα και την πλησιάζω απειλητικά μιας και δεν έχει καταλάβει πως έχω γυρίσει. Στέκομαι από πάνω της πίσω από τον καναπέ και για μερικά δευτερόλεπτα την χαζεύω να απολαμβάνει το γλυκό και την ταινία που παίζει.
Σκύβω δίπλα στο πρόσωπο της και πριν το καταλάβει της αρπάζω το παγωτό από τα χέρια.
Γυρνάει απότομα και με κοιτάει στην αρχή τρομαγμένα και ύστερα ένοχα.

Την κοιτάω με μισό μάτι «κι εγώ που νόμιζα ότι είχαμε ποντίκια στο σπίτι.» της λέω θυμούμενη την χθεσινή μας κουβέντα πάνω στο θέμα ότι κάποιος μου τρώει τα γλυκά.

Γελάει ναζιάρικα ενώ με κοιτάει με το κουταβίσιο βλέμμα της «ξέρεις πόσο σ αγαπάω έτσι δεν είναι;» με ρωτάει ενώ βλεφαρίζει.

Κάνω τον κύκλο του καναπέ και βυθίζομαι δίπλα της.

«την πήρες την δουλειά;» με ρωτάει περίεργη να μάθει «το αφεντικό σου είναι ωραίο;» ξανά ρωτάει με ένα πονηρό χαμόγελο.

Την κοιτάω για λίγο σκεπτική πριν αρπάξω το κουτάλι από το χέρι της. Αναρωτιέμαι, υπάρχει κάποια στιγμή που δεν σκέφτεται άντρες;

Παίρνω ένα μεγάλο κομμάτι παγωτού και το βάζω στο στόμα μου «πέθανα!» παραδέχομαι έτοιμη να κλάψω «εγώ πήγα με τα καλά μου τα ψηλά παπούτσια πιστεύοντας πως απλά θα μιλούσα με το αφεντικό, τον οποίο να σε ενημερώσω πως δεν γνώρισα, κι αυτοί με βάλανε να δουλέψω. Καταλαβαίνεις τι έχουν πάθει τα πόδια μου;» την ρωτάω στεναχωρημένη ενώ κουνάω της πατούσες μου.

«αχ καημενούλα μου.» μου λέει δήθεν με ενδιαφέρον, περισσότερο για να βρει την ευκαιρία να μου πάρει το παγωτό πίσω.
Όχι πως δεν το κατάλαβα.

«κι αφού δεν μίλησες με το αφεντικό, πως;» ρωτάει ενώ συνεχίζει να τρώει το παγωτό μου.

«ο Μπέντζαμιν μου είπε πως με δέχτηκε. Μου έδωσε τον αριθμό του για να τον πάρω και να μιλήσουμε τηλεφωνικός.» της είπα ενώ έβγαζα το κινητό μου από την τσέπη μου.

Το ξεκλειδώνω και ψάχνω της επαφές μου. Η μόνη που ήταν άγνωστη, είχε το όνομα Σέργουντ.