~52~

132 27 5
                                    


~
Την επόμενη μέρα σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι απ ότι της άλλες μέρες, νιώθοντας αρκετά κουρασμένη λόγω της αδιαθεσίας. Προχώρησα προς την κουζίνα και για μια στιγμή κοίταξα έξω από το παράθυρο τον δρόμο. Ήταν γύρω στης οχτώ και οι δρόμοι ήταν ήδη γεμάτοι με κόσμο και αμάξια. Το κακό ήταν πως η συγκεκριμένη λεωφόρος ήταν η κύρια της πόλης, κι κάθε πρωί αναγκαστικά ξυπνούσα νωρίς από την φασαρία που επικρατούσε. Τουλάχιστον το βράδυ ήταν ήσυχα από νωρίς, οπότε μπορούσα να κοιμηθώ άνετα. Κοίταξα την Βιολέτα που κοιμόταν στον καναπέ λίγο πριν ξεκινήσω να φτιάχνω το πρωινό μας. Ευτυχώς η σχολή της ήταν δύο βήματα από την πολυκατοικία μας, οπότε δεν χρειαζόταν κάθε πρωί να σηκώνεται πολύ πιο νωρίς.
Κράτησα την κούπα με τον καφέ στα χέρια μου και την πλησίασα. Η μοσχάρα, πως άντεχε να κοιμάται με τόση φασαρία; την σκούντησα ελαφρά και αμέσως την άκουσα να παραπονιέται.

«λίγο ακόμα μαμά.» ψιθύρισε κοιμισμένη.

«δεν είμαι η μαμά σου κορίτσι μου.» της είπα γελώντας ενώ προχώρησα προς την πόρτα του μπαλκονιού.

Φόρεσα της ζεστές παντόφλες μου και βγήκα στο μικρό κλειστό μπαλκόνι που διέθετε το διαμέρισμα μας. Με το ζόρι χωρούσαν δύο άτομα.
Τύλιξα την κουβέρτα γύρω μου και έκατσε στην καρέκλα. Κράτησα με το ένα χέρι μου την κούπα ενώ με το άλλο προσπάθησα να βγάλω ένα τσιγάρο από το πακέτο. Και ναι! Είχε λίγο καιρό τώρα που είχα αρχίσει να καπνίζω και μπορώ να πω πως ήταν το μοναδικό πράγμα που με ηρεμούσε. Αυτό και το γλυκό μου κρασί στο ψυγείο. Οπότε έμενα μόνη μου, οι σκέψεις μου ταξίδευαν και αυτά ήταν η μοναδική μου παρέα.
Κοίταξα την Βιολέτα που είχε ξεπροβάλει το κεφάλι της έξω από την μπαλκονόπορτα και με κοιτούσε.

«πάλι με αυτό σε βλέπω; Κόψ’ το.» μου είπε τσαντισμένη και εγώ απλά την αγνόησα.

Μπήκε μέσα αφήνοντας με μόνη, ώστε να φάει πρωινό πριν φύγει. Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξε την θάλασσα που απλών όταν άσπρη και αφρισμένη μπροστά μου. Τα κύματα της άγρια εξαιτίας του δυνατού αέρα που φυσούσε.

"γιατί είστε τόσο ανήσυχα σήμερα;" αναλογίσθηκα ενώ χάζευα τον τρόπο με τον οποίον κινούνταν τα κύματα απειλητικά.

Είχε φουρτούνα, όπως και στην ψυχή μου.

Ρούφηξα το τσιγάρο μου και χωρίς να το θέλω το μυαλό μου ταξίδεψε για ακόμη μια φορά.

Επικίνδυνα Γοητευτικός "Jimin" Donde viven las historias. Descúbrelo ahora