Επικίνδυνα Γοητευτικός "Jimin"

~51~

~

Είχαν περάσει ήδη τρεις μήνες από εκείνη την μοιραία βραδιά. Εγώ είχα φύγει από το δωμάτιο μου και είχα μετακομίσει μαζί με την Βιολέτα που πριν από ένα μήνα αποφάσισε να έρθει να μείνει εδώ. Είχε μια βδομάδα τώρα που είχε αρχίσει την σχολή της. Ένα καλό που μου έκανε ο Γουίλσον, ήταν το να καταλάβω ότι σχολή που είχα διαλέξει δεν ήταν αυτή που ήθελα, με αποτέλεσμα να την παρατήσω. Από την δουλειά όπως ήταν προφανές παραιτήθηκα και από τα παιδιά απομακρύνθηκα τελείως. Μερικές φορές μιλούσα με την Σαρίνα στο τηλέφωνο όμως κι αυτό σπάνια.

Το διαμέρισμα στο οποίο μετακομίσαμε ήταν ακριβώς μέσα στην πόλη σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή, με θέα την θάλασσα στον τρίτο όροφο με ένα αρκετά μεγάλο δωμάτιο και ένα μεσαίου μεγέθους σαλόνι.

Ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά και η κυκλοφορία με το λεωφορείο είτε με τα πόδια είχε γίνει ανυπόφορη. Ο καιρός ήταν αρκετά ψυχρός και ειδικά της πρωινές ώρες έφτανε στο μείον.

Μετά από καιρό αποφασίσαμε με την Βιολέτα να βγούμε για μια βόλτα στα μαγαζιά ώστε να μπορέσει και η ίδια να αγοράσει κάποια πράγματα που χρειαζόταν για την σχολή της. Έδειχνε τόσο ενθουσιασμένη που δεν ήθελα να της χαλάσω το χατίρι. Δεν έβγαινα ιδιαίτερα, ακόμα και τώρα που είχε έρθει η Βιολέτα η οποία με έπρηζε διαρκώς, προτιμούσα να μένω στο σπιτάκι μας.

Είχαμε καθίσει σε μια καφετέρια μετά από ένα παγωμένο τρίωρο περπάτημα στους δρόμους. Έβγαλα το παλτό μου και το άφησα στην άκρη. Την ώρα που αφαιρούσα το κασκόλ μου, μας πλησίασε ένα ψηλό μελαμψό αγόρι προσφέροντας μας τα μενού του μαγαζιού. Εμείς του ζητήσαμε απλά δύο γαλλικούς καφέδες και έφυγε για να δώσει την παραγγελία μας.

«πρέπει να είναι καινούργιος αυτός.» με ενημέρωσε χαμογελώντας πονηρά όταν διαπίστωσε πως τον έβλεπε για πρώτη φορά «ωραίος ε;» με ρώτησε ενώ χάζευε τον νεαρό που μόλις μας είχε πάρει την παραγγελία.

Την κοίταξα ρολάροντας τα μάτια μου και αυτή ξεφύσησε αγανακτισμένη «ποτέ θα προχωρήσεις επιτέλους Σαμάνθα;» με ρώτησε χαμηλόφωνα για να μην ενοχλήσουμε τους πελάτες που βρίσκονταν σκορπιοί σε μερικά τραπέζια.

«δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς.» της απάντησα αδιάθετη ενώ άφηνα το κασκόλ μου πίσω από την μέση μου για να με κρατήσει ζέστη τώρα που ήμουν αδιάθετη και πονούσα.