Επικίνδυνα Γοητευτικός "Jimin"

~65~

~

Σαμάνθα

Ένιωθα το κεφάλι μου να βουίζει έτοιμο να εκραγεί από τον πόνο. Το φως που έμπαινε από το παράθυρο χτυπούσε ενοχλητικά τα μάτια μου σε σημείο που με δυσκόλευε να τα κρατάω ανοιχτά. Κοίταξα την ώρα στο κομοδίνο μου για να συνειδητοποιήσω πως σε μια ώρα δούλευα, πράγμα που μου φαινόταν επίπονο στην κατάσταση που βρισκόμουν αυτήν την στιγμή. Σηκώθηκα με βαριά βήματα και μπήκα στο μπάνιο για να κάνω ένα κρύο ντουζ ώστε να συνέλθω. Ευτυχώς αυτήν την φορά δεν είχα καμία θέληση να ξεράσω, πράγμα που με ανακούφιζε σαν σκέψη. Η ιδέα του να ξερνάς όπως το κοριτσάκι από τον εξορκιστή, σίγουρα δεν ήταν και ότι καλύτερο. Βγήκα έξω από το δωμάτιο κατευθυνόμενη προς την κουζίνα, όπου και βρήκα ένα χαρτάκι κολλημένο πάνω στο ψυγείο.
"Έφυγα νωρίς γλυκιά μου και λυπήθηκα να σε ξυπνήσω. Πιες το χαπάκι που σου άφησε η μαμά πάνω στον πάγκο της κουζίνας και θα νιώσεις αμέσως καλύτερα. Φιλάκια πολλά. Η μαμά."

Από την ημέρα που την φώναξα έτσι δεν έπαυε να μου υπενθυμίζει ποια ήταν για εμένα, πράγμα που την έκανε τόσο γλυκιά κι εμένα τόσο χαζή που τόσα χρόνια την φώναζα με το όνομα της, χωρίς να σκεφτώ πως ένιωθε.
Άφησα το σημείωμα στην άκρη και πήρα ένα μπουκαλάκι νερό από το ψυγείο για να πιώ το φάρμακο.

Εκείνη την στιγμή άκουσα το κινητό μου να χτυπάει πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού. Άφησα το μπουκάλι στην άκρη και προχώρησα προς το σαλόνι για να πάρω το κινητό στα χέρια μου. Το άνοιξα και είδα πως είχα ένα μήνυμα από το αφεντικό μου. "Νωρίς με θυμήθηκε" σκέφτηκα καθώς το άνοιγα.

"καλημέρα δεσποινίς Μπράουν, ελπίζω πως είστε καλά. Την Παρασκευή το βράδυ έχω ελεύθερο χρόνο ώστε να κανονίσουμε το θέμα της πρόσληψης σας. Θα στείλω κάποιον να σας παραλάβει και να σας φέρει στο σημείο συνάντησης. Έως τότε καλή συνέχεια."

Ένιωθα τόσο κουρασμένη που δεν είχα την διάθεση να ασχοληθώ με το μήνυμα και το γεγονός ότι επέμενε να βγούμε βράδυ. Άφησα το τηλέφωνο στην άκρη και ντύθηκα για να ετοιμαστώ για την δουλειά όταν συνειδητοποίησα κάτι. Ξανά βγήκα στο σαλόνι και κοίταξα προς τον καναπέ. Η Βιολέτα έλειπε και έδειχνε σαν να μην είχε κοιμηθεί εδώ εχθές το βράδυ.
"Που ήταν αυτό το κορίτσι τόσο νωρίς άραγε;"

Στον δρόμο μου για την δουλειά προσπάθησα να την καλέσω αρκετές φορές αλλά το είχε κλειστό.