De alfa en de halfbloed (✔)

11.2 'Was dit liefde?'

Toen we bij ons laatste stop stonden, waren mijn ogen zo groot als schoteltjes.

Voor ons uit torende een gigantische villa of kasteel (ik kon het niet uitmaken) dat knalrode was. Op de doorgang bij de poort stond: 'Disney park'.

'We zijn in Disneyland Parijs?' Vroeg ik ongelovig.

Justin knikte enthousiast.

'Zijn we hier niet te oud voor?'

'Welnee,' zei Justin verontwaardigd. 'Je bent nooit te oud voor Disneyland.'

Had ik zojuist een gevoelige snaar geraakt?

Ik fronste en staarde argwanend naar het attractiepark. Dat had ik niet moeten doen, want voordat ik het wist had Justin mijn hand gepakt en trok me enthousiast mee door het park.

Disneyland bestond uit meerdere thema's met attracties. Dat kon ik zien aan de map die ik vluchtig had gepakt bij de ingang.

We passeerde Mainstreet L.S.A zonder iets te doen en gingen meteen door naar Fronterland.

Justin had de kaart niet nodig. Hij trok me vastberaden door de menigte en raakte geen enkele keer verdwaald.

Om eerlijk te zijn letten ik niet veel op de omgeving. Ik was me meer bewust van Justin's hand die in de mijne lag.

Hij was warm. Niet zweterig, maar gewoon warm. Bij zijn aanraking liepen er elektrische schotjes door mijn lichaam. Het was aangenaam.

Bij dat besef liep mijn hoofd rood aan.

Vluchtig bevrijden ik mijn hand uit de zijne en stopte, zodat ik om mij heen kon kijken.
De omgeving zag er niet meer zo disney Princess achtig als het bij de ingang deed.

Het leek er meer op alsof ik in het oude Weste was beland. Je weet wel: met cowboys, het platte land en cactussen. Bovendien was er een gigantische, neppe rots die je alleen in de bergen tegen kwam. Er stond: 'The tunder mountain.'

Ik fronste en zag toen pas dat het een achtbaan was.

'Wil je daarin?' Vroeg Justin, toen hij zag waarna ik keek.

Ik knikte.

Waarom ook niet?

Ik hield van achtbanen. Het maakte me niet uit of we over de kop gingen of niet, ik genoot er altijd van. De adrenaline die door je lijf stroomde was geweldig.

De wachtrij van the tunder mountain was niet lang. Het duurde hooguit dertig minuten. Dat gingen zo voorbij omdat ik met Justin aan het kletsen waren.

Hij vertelde me van alles over dit park en welke attractie hij het leukst vond.

De twee attracties die boven aan de lijst stonden waren RC racer en Pirates of the Caribbean.

Justin legde me uit wat het was, een achtbaan en een boottocht, dus we besloten er hierna in beiden attracties te gaan.

Na dertig minuten werden we naast elkaar in een gondel gezet. Het wagentje zag eruit als een soort trein wagon. Een mini-trein.

'Heb je er zin in?' Riep Justin in mijn oor.

'Ja!'

Toen begonnen we te rijden.

Als eerste gingen we met een topsnelheid een donkere grot in. Sommige mensen gilden, ik niet.

Ik was zo verlamd als steen. Er was niks om te zien. Alleen maar duisternis.

'Justin?' Fluisterde ik. Mijn stem klonk paniekerig en bang. Was dit een slechte tijd om te zeggen dat ik bang in het donker was?

Ik snakte naar licht. Naar bescherming.