De alfa en de halfbloed (✔)

25. 1 'Het is een oorlogsverklaring.'

Ayame

Jace, de typische vampier die hij was, kwam opdagen voor het ochtend gloren. 

Ik had half verwacht dat hij me dood ging laten schrikken, door als een echte creep aan de rand van mijn bed te gaan staan en 'boe' te roepen, zoals Jace altijd deed als hij een in een goede bui was, maar in plaats daarvan was het Jane die mij wakker schudde. 

'WafffT?' Opperde ik, terwijl ik onder de tekens vandaan dook, zodat Jane de volle glorie van mijn slaperige hoofd kon zien. 

Ugh. 

'Laat me slapen,' gromde ik.

'Jace is er,'  sprak Jane ongemakkelijk. Natuurlijk was hij er. Dat was de enige reden waarom Jane mijn kamer in sloop. 

'Alweer. Laat me slapen.'

'Aya,' ging ze gespannen verder, mij voor het eerst bij mijn bijnaam noemend. 'Dit is belangrijk.' Ik rook een vloed van woede en angst door haar lichaam heen stromen. 

Ik sperde mijn ogen wijd open. 'Wat is er met Jace?'

Jane antwoordde mij niet. 

Ik ging recht overeind zitten en legde bezorgd een hand op Jane's schouder. Toen mijn ogen de hare ontmoette, waren deze gevuld met tranen. 

Er was iets mis. 

Jane keerde mij de rug toe en transformeerde in een wolf. Zonder een woord te zeggen, rende zij het huis uit. 

Verontrust,  sprong ik uit bed. 

Wat had Jace nou weer gedaan?

Ik stripte mijn pyjama af en veranderde in mijn wolfvorm. 

Ik volgde haar naar de rand van het bos. De aarde onder mijn poten knarsten luid en de lucht leek vol te zitten met geuren. 

Het voelde zo goed om mijn wolf na al die tijd vrij te laten, maar ik kon er niet volledig van genieten. 

Justin! riep ik door de gedachtelink, maar hij antwoordde niet. Het enige wat ik kon voelen waren zijn emoties die angst en woede uitstraalde. Wat was er aan de hand?

Ik stond stil en keek om mij heen. Waarom was er niemand hier? Meestal zat het dorp vol met weerwolven, maar nu leek iedereen ineens weg te zijn. 

Wat was Jace van plan? Ging hij de Vuur Roedel de oorlog verklaren of zo?

Ik snoof in de lucht en merkte dat de meeste geuren naar de ingang van het dorp leiden. 

Waarom?

Onrustig keek ik van de ene kant naar de andere kant en besloot toen naar de ingang van het dorp te gaan. Daar vond ik  het merendeel van mijn roedel, sommige in mensenvorm, maar de meeste in wolvenvorm. 

Jane kon wachten. 

Voorop stond Justin die zijn beta tegenhield die woest naar iets in de verte gromde.

Want daar, nog een kilometer van hun verwijderd, stonden de Puur Bloeden: een stuk of twintig vampiers met uitgetrokken hoektanden en dreigende blikken. 

Ik had Jace zijn charmante familie nog nooit zo vijandig gezien. 

Één  gedachte schoot mij te binnen: Jace wilde niet alleen Rona zien, maar hij was hier om Rona mee te nemen. 

Anders zou hij nooit zoveel vampiers mee nemen. Zelfs Jace's grootouders waren er. 

Laaiend, wilde ik er tussen in springen, maar voordat ik iets kon doen, gaf Jace hen een knikje.

Het zag eruit alsof ze gingen aanvallen, maar vreemd genoeg draaide ze zich om en trokken zich terug het bos in. 

Alleen Janette en Richard, Jace's grootouders, die in principe een verouderde versie van Jace waren, bleven achter. 

Verstijfd bleef ik staan. Mijn adem stokte in mijn keel. 

Nu het merendeel van de Puur Bloeden weg waren, zag ik dat Richard Fauve bij de nek had.

...

Shit. 

Dit was werkelijk een oorlogsverklaring. 

Ondanks dat, maakte ik mij groot en liep op Richard af.  'Richard. Alsjeblieft. Laat haar los.' 

Zijn heldergroene ogen verduisterde. Dit was niet dezelfde Richard die mijn wangen had beet gepakt, omdat ik zo 'schattig' was. 

 Alleen was het niet hij die mijn gehoor gaf, maar Janette: 'ah, Aya. Mooi dat je er bent, kind. Het wordt eens tijd dat we dit misverstand oplossen.'

Camille keek haar koeltjes aan: 'je hebt een weerwolf van de Sneeuw Roedel bij de nek. Dit is geen misverstand, maar een oorlogsverklaring.'

Ik slikte en richtte mijn blik op Jace. 

'Het is een oorlogsverklaring,' bevestigde Jace, waarop mijn bloed koud werd. 

Nee. Alsjeblieft, nee! 

'Maar niet van ons.'

...

Wat?

Jace gaf mij een document, bedekt met Fauve's bloed, aan. 'Kijk voor jezelf.'

Erno gromde, maar ik gebaarde dat hij het zwijgen moest opleggen. 

De enige manier om dit vredig op te lossen, was om er over te praten. 

Deze Puur Bloeden waren nog sterker dan Jace. Van wat ik had gezien, konden ze met ze 20e gemakkelijk de helft van de roedel  afslachtten. De tweede helft wat moeizamer. 

Het document rook naar Fauve's nep parfum. Ik opende het, schoof een papieren document eruit en verstijfde. 

Mijn adem haperde, terwijl Camille zich voorover boog en samen met mij het document las. 

Dit waren persoonlijke gegevens van de Vuur Roedel. Gegevens die geen andere roedel aangingen. Zeker de Sneeuw Roedel niet, zoals hoeveel bewakers er waren, het bewakingssysteem en maar daarnaast... 

'Fauve is een spion?' Piepte ze, maar dit was niet hetgeen wat mijn hoofd deed ruisen.

... Informatie dat niets had te doen met de roedel.

 Het waren de beelden: de doelwitten. 

Foto's van Remi, mij en Rona zaten tussen de papieren. Informatie over ons bloedtype, zwakheden en wat voor soort halfbloed we waren. 

Remi was een halfbloed, zoals ik had gedacht. Half vampier. Half weerwolf. Een halfbloed van de Waltraki familie.

 Had hij iets met Rona's verdwijning te maken gehad? 

Deze gedachte kwam in mij op, maar ik besteden er niet te veel aandacht aan Ik wilde het wel, maar er was een veel groter probleem: 'ze willen Zilvermoord heropenen.'

A/N: oeh, het einde van het boek nadert.....