De alfa en de halfbloed (✔)

12.1 'De. Man. Die. Ik. Met. Mijn. Eigen. Handen. Ging. Doden.'

Nog 10 minuten en dan ging de hel losbarsten. 

Justin en ik kwamen aan bij de uitgang en liepen samen door de poortjes. 'Dit was leuk,' zei ik. 

Justin grijnsde. 'Inderdaad,' beaamde hij, voordat hij vluchtig een kus op mijn lippen drukte. 

Ik grijnsde. 'Dit moeten we vaker doen.' 

Justin knikte en keek me toen aarzelend aan. Hij stopte met lopen en vroeg: 'mag ik je iets vragen, Ayamé?' Dat was toch al een vraag? Ik bleef staan. 

Negen minuten. 

Justin's blik stond serieus. Ik werd er ongemakkelijk van, maar zei toch: 'oké. Vraag maar raak.' 

Even bleef het stil. 

Er gingen twee minuten voorbij. 

Acht minuten, zeven minuten.

'We zijn nu in Frankrijk, mijn thuisland,' zei Justin uiteindelijk. Hij friemelde zenuwachtig aan zijn haar en vervolgde: 'wil je dus met me samenwonen?' 

Mijn hart stopte. 

Wat?

 Samenwonen?! In één huis? Eten in dezelfde kamer, slapen in dezelfde kamer?!!

Ik was verliefd op Justin, maar dat ging snel. Veel te snel. 

Zes minuten. 

Ik stond op het punt om zijn aanbod af te wijzen, voordat Justin met een rood hoofd vervolgde: 'zo bedoel ik het niet.' 

'Wat bedoel je dan?' Vroeg ik verward.

'Ik bedoel, dat ik je officieel uitnodig om in mijn roedel te komen leven. Niet in hetzelfde huis, maar gewoon in de roedel zelf.' 

Vijf minuten. 

'Ehm,' mompelde ik, nogal verbijsterd, maar niet door de vraag. Ik was er al vanuit gegaan dat ik in zijn roedel ging wonen. Anders had hij mij echt niet meegenomen naar Frankrijk. 

Maar alsnog..

De enige roedel waar ik ooit had in geleefd was de Vuurklauw roedel en die was uitgemoord. Dat kwam door mij. Door mijn bloed. Mijn halfbloed.

'Maak je geen zorgen om het feit dat je een halfbloed bent,' zei Justin. Het was alsof hij mijn gedachte kon lezen. Dat was vandaag al de tweede keer. 'Die situatie is al lang in onze roedel opgelost. Ze zullen je accepteren met open armen.' 

Ik slikte. 

Vier minuten. 

Als ik dit aanbod accepteerde, was ik geen rebel meer, maar welke status had ik dan? Die van een toekomstige Luna? Dat was de tweede in commando na de alfa. Meestal was dat overigens de mate van een alfa. Ik was de mate van Justin, maar ik wilde niet zo'n positie hebben.  

Justin ratelde door: 'je kunt ook eerst een kijkje nemen voordat je een beslissing neemt. Onze roedel had eerst niet de beste reputatie, maar het is erg veranderd. Ik denk dat je het er leuk zal vinden.' 

Drie minuten. 

Ik fronste en herinnerde me ineens dat Justin nog niet verteld had hoe zijn roedel heette. 

Ik wilde hem er net naar vragen, maar hij was al verder gegaan met praten: 'bovendien hebben we elkaar nu volledig geaccepteerd als mate. En weet je die belofte nog? Ik zou je leren wat liefde was inruil voor jouw wraak op die alfa. Het zal een tijdje duren, maar als ze je eenmaal kennen willen ze ons vast wel helpen met wraak krijgen.'

'Ik wil dat dit tussen ons blijft,' zei ik. 'Hadden we dat niet afgesproken? Je zei dat je me wilde helpen, zo lang je roedel er niet bij betrokken is.'

Twee minuten. 

'Dat klopt, maar ik weet in alle eerlijkheid niet hoe lang wij zo iets geheim kunnen houden,' opperde Justin. Hij loog. Waarom loog hij? 

Ik kneep mijn ogen samen. 

'Tenzij je al hebt opgegeven op jouw wraak?' Vroeg Justin hoopvol. Hij keek me zijwaarts aan. Hoopvol.

 Ik glimlachte en zwoer: 'dat nooit, maar het kan geen kwaad om te wachten voor het juiste moment om toe te slaan.' 

'Ayamé, weet j-' Plotseling werd Justin afgekapt door een ringende mobiel. 

Eén minuut. 

'Waar sta je?' Hoorde ik de bekende stem van Reno door de telefoon galmen. O ja, hij en Remi hadden ons met de auto bij het park afgezet. Ze zouden ons vast ook naar Justin's roedel rijden. 

'Op de parkeerplaats.' 

'Eh ja, ik zie je,' zei hij en binnen enkele seconden verscheen hij voor ons. 

Reno zwaaide niet, maar liep vastberaden op ons af. Achter hem liep een andere man. 

Mijn bloed werd koud. 

Ik rilde. 

Dat gezicht kon ik uit duizenden herkennen. Het was hém. De man die mijn leven had verwoest. De man die ik haatte. De man die ik wilde vermoorden. 

Hij was hier.

*

A/N: sorry, sorry, ik was vergeten om gister te publiceren. Vergeef het mij, alsjeblieft. Morgen weer een update :)