De alfa en de halfbloed (✔)

'Ah. De helleveeg.'

Dit is een extra hoofdstuk. Deze sluit aan op gewone verhaal (en vertelt wat Jace en Lyra in de tussen tijd hebben uitgespookt,) maar het kan worden overgeslagen.

Lyra

'Wat doet een Onsterfelijke hier?' Vroeg Marco ter Ziele kil, terwijl zijn ogen bleven hangen op Jace. Hij was een oeroude man die eruit zag als een kil tienjarig jochie.

Voordat Marco de deur in ons gezicht kon dichtsmijten, piepte ik tussen beiden in en begon ik te ratelen: 'hé, ken je me nog? Ik ben het: Lyra. Ik -'

de heks aan de rand van de Sneeuw Roedel, vriendin van Aya en zo veel meer, maar voordat ik dat alles kon zeggen, onderbrak hij mij.

'Ah. De helleveeg.'

Er flitste herkenning in zijn ijsblauwe doodse ogen.

Mijn glimach maakte plaats voor een grimas. 'Ik geef de voorkeur aan heks,' snauwde ik. Jace plaatste een hand op mijn schouder.

Marco gaf niet op. 'Dan noem ik je kleine wolf.'

Dat ene woord zetten mijn hele wezen in lichtte laaien. Om dit te demonsteren, fluisterde ik onheilspellend:

Aconda.

Aaron's haar vloog in de vik.

'Noem me dat nooit meer!' Siste ik.

'Haha, heel grappig wolf,' sprak hij droogjes. 'Waarom kan ik je niet zo noemen?' Jende hij. 'Je bent er één. Een halfbloed. Half heks. Half -'

De vlammen verspreiden. Nu stond ook zijn huid in lichtte laaien, maar ondanks dat leek hij niets te voelen.

Jace schudde me door elkaar, maar ik liet het vuur zich verspreiden.

'Je kan mij toch niet doden, kleine wolf.'

'Stop,' sprak Jace.

Stop! schreeuwde ik van binnen.

De vlammen werden hoger. Wilder. Ik kon ze niet controleren.

Net zoals mijn bloed...

... kon ik er wat aan doen dat mijn heksen moeder een one-night-stand met een weerwolf had gehad?

Dat mijn heksen vader, niet mijn biologische vader, mij de rug toekeerde, toen ik voor de eerste keer in een wolf transformeerde als tiener?

Zelfs mijn broers en zussen me verachtte, omdat ik degene was die onze familie in twee had gesplit. Ik had ons gebroken. Ik was gebroken.

Half heks, half wolf.

Nooit heel.

Nooit één. Altijd twee. In stukken. Gebroken.

'Als je nu niet stopt,' dreigde Jace, zijn hand nog steeds op mijn schouder. 'Dan bijt ik je.'

De huiverwekkende herrineringen aan Zilverbloed voor mij ogen flitste: ze hadden me gedwongen om te veranderen. Mijn botten te breken. Van heks naar wolf en weer terug.

'Lyra,' fluisterde Jace. 'Je zei dat hij kon helpen om Rona te vinden. Jaag niet iemand op de kast wiens hulp je nodig hebt.'

Vreemd genoeg, bracht dit mij terug bij zinnen. Ik cancelde de spreuk.

Marco, zoals verwacht, poedernaakt, maar helemaal ongedeer zuchtte diep: 'je bent me nieuwe kleren verschuldigd.'

'Sorry,' opperde ik, maar ik meende het niet.

Natuurlijk was mijn excuses niet gemeend. Ik ging ook zeker die kleren niet kopen.

Marco stommelde naar binnen, terwijl Jace hardnekkig de deur open hield en kwam terug met een batman t-shirt en een spijkerbroek aan. Als ik hem niet kende, kon hij zo doorgaan voor een normaal tien-jarig joch.

'Wie is Rona?' Vroeg Marco ongeïntresseerd. Als hij zijn deur niet dicht in ons gezicht kon slaan, was het afwijzen, na het aanhoren van een verzoek, het tweede meest plezierige voor hem.

'Mijn-' wilde Jace zeggen, maar ik kapte hem af en zei triomfantelijk: 'een tribrid.'

Zoal verwacht, trok dit Marco's interesse. Hij pakte mij en Jace vast en trok ons zijn huis binnen.

Binnen rook alles naar dood en verderf. De asgrijze muren matchte met de rest van de woning: alles was grijs en grauw. Er lag een lijk op de eettafel en op de aantrechten stonden geheimzinnige brouwsels en organen in glazen potten.

Niet verrassend voor een -

'dodenbezweerder,' opperde Jace, angst was in zijn ogen te lezen. 'Je hebt me niet verteld dat hij een dodenbezweerder was,' zei Jace verbijsterd, terwijl hij zijn best deed zijn neus niet omhoog te trekken.

Ik kneep mijn neus dicht. 'Wat verwacht je anders van zo'n snotneus?'

**

A/N: verrassing!

Beetje laat met vragen, maar wat vind je van Lyra?

(Ik zou zeggen dat ze Aya's bestie is in plaats van Lynn.)

Laat me zeker ook weten wat je van de dodenbezweerder denkt!