De alfa en de halfbloed (✔)

21.1 'Niet mijn otter'

Justin

Mijn dochter... Mijn dochter... Mijn dochter...

Dat had ze toch niet echt gezegd?

Nee, hahaha. Ze had vast otter gezegd.

Niet mijn otter.

Dat moest het zijn, toch?

'Beta, haar los,' sprak Remi, die de enige was die niet flipte over Aya's reactie. 'Ze leeft niets fouts gedaan. Ruiken jullie het niet? Ayamé is haar biologische moeder.'

De roedelleden snofen in de lucht.

Erno, Anthony en Reno lieten haar verbijsterd los.

Oké, als zelfs Remi het zei, had ik het goed gehoord. Ze zei dochter.

Dochter.

Ik staarde naar de het kindje en besloot dat ik het niet langer kon ontkennen.

Mijn zielsverwant sprak de waarheid.

Op het eerste gezicht zag Ruelle, want dat was de naam die Ria en Erno haar gegeven hadden, er totaal niet uit als Ayamé met haar schattige gezichtje en bolle armpjes en beentjes, maar zodra ik in haar ogen keek, wist ik wel zeker dat ze gebonden waren bij bloed.

Waarom had ik het niet eerder gezien?

Ze had één chocoladebruin oog. Precies dezelfde kleur als Ayame's en ze rook een hetzelfde. Bovendien keek ze te eigenwijs en brutaal om niet haar bloedverwant te zijn.

Ayamé ademde diep in, terwijl ze de controle terug probeerde te krijgen. Ik had haar nog nooit zo wanhopig gezien.

Om eerlijk te zijn wist ik niet hoe ik hierop moest reageren: Ayamé had een kind.

Nee, hún hadden een kind.

Ik voelde me ongeveer hetzelfde als Ayamé: angst overmande mij, terwijl ik na de kleuter in Ria's armen keek.

Een kleuter had mij nog nooit zoveel angst aangejaagd.

Het voelde alsof ik geen lucht kreeg. Zwarte vlekken verschenen voor mijn ogen.

Was ik aan het flauwvallen?

Aya legde een hand op mijn schouder.

De zwarte vlekken verdwenen als sneeuw voor de zon.

Mijn hart ging weer over naar een normaal tempo, terwijl ik verrast naar Ayamé's hand keek.

Ik keek verbijsterd toe, hoe ze mij een glimlach schonk en op Ria afstapte.

De roedelleden keken haar weifelend aan.

'Ik wil haar vast houden,' sprak Aya. 'Alsjeblieft, laat mij mijn kind vasthouden.'

Ria, weifelend, keek naar Erno en mij voor bevelen. Ze wilde Ruelle overduidelijk niet geven. Ik kon niets anders doen dan staren. Er zaten te veel vragen in mijn hoofd.

Om te beginnen: hoe kon ze een kind hebben?

Oké, ik snapte wel hoe dat systeem werkte, maar ik bedoelde ...

Ruelle was twee jaar oud, dus Ayamé haar al op haar zestiende of vijftiende verwerkt.

Wow.

Was Rona ontstaan door een verkrachting?

Had iemand uit Zilvermoord haar dit aangedaan?

Ik balde mijn vuisten en staarde naar Rona.

Duizenden vragen spookte door mijn hoofd: waarom had Ayamé het nooit over haar gehad?

Waarom was Rona niet bij haar toen hij haar ontmoeten?

Wacht. Rona was al een lange tijd in de roedel. Al twee jaar, dus de echte vraag, was waarom Rona hier was. Had Aya haar opgegeven voor adoptie?

Als ze onvruchtbaar was hoe kon ze dan de moeder van dit kind zijn?

Wie was de vader?

Ik wilde antwoorden en wel nu!

A/N:

Wat was jullie reactie bij de onthulling (dat Aya een dochter heeft):
A. Dat kan niet! (zoals Justin)
B. Dat had ik niet zien aankomen (zoals de gehele roedel)
C. Dat zag ik van mijlen ver aankomen (zoals Remi)
D. Wow. Gewoon wow (zoals ik)
E. Ze is veel te jong! (zoals mijn oude lezers)
F. Ik heb het gewoon verkeerd verstaan. Ze moet wel otter hebben gezegd. Niet dochter. (zoals Justin)

Ik ga vanaf nu dagelijks updaten totdat dit boek ten einde is.