De alfa en de halfbloed (✔)

16.2 'holy shit, ze heeft Anthony bewusteloos geslagen!'

Na een paar dagen alleen te zitten of beter gezegd: mijn wraak te plannen zonder enige afleiding, besloten mijn zogenaamde 'vrienden' mij een bezoekje te brengen.

Toen ik rook dat er een hele groep mijn kant op kwam, wist ik meteen dat er iets niet juist was.

Er kwamen wel zeven weerwolven op me af.

Drie bekende geuren: mijn mate Justin, die rook naar dennennaalden, mijn ex-beste vriendin Lynn, een mix van reggen en zonneschijn en ... Fauve? Hoorde zij niet bij de Sneeuw Roedel? Wat deed zij hier?

Ach, wat kon het mij schelen?

Er waren nog vier onbekende geuren: een wolvin die rook naar bloemen en drie mannen die roken naar verschillende planten, zoals pittige pepermunt en gras.

Dit was niet goed.

Ze roken weliswaar lekker, maar dat was niet het probleem.

Ik wist niet wat ze van plan waren, maar als ze met zovele waren moest het een soort van aanval zijn.

Ik dacht niet dat Justin mij fysiek pijn zou doen, maar hij was zeker in staat om me tot iets te dwingen wat ik niet wilde.

Ik wreef over de tandafdrukken in mijn nek.

De Beet.

Ik wilde niet dat er nog zo iets gebeurde.

Mijn ogen schoten de kamer rond en vielen op een ijzeren pijl aan de muur.

Ik liep er heen en trok met mijn weerwolven kracht de pijp van de muur af. Er begon geen water uit te stromen of hete lucht uit te sissen, dus ik nam aan dat het een ongebruikte pijp was.

Ik zuchtte en keek naar boven.

Op het plafon waren allerlei balken te vinden waar ik mezelf op kon verbergen. Het was de beste verstop plek van de gehele kamer, dus hees ik mezelf omhoog en ging op de dichtstbijzijnde balk zitten, bovenaan de deur.

Mijn uitgevonden wapen klemde ik vast in mijn handen.

Nu was het alleen nog maar afwachten. Kom maar op Vuur Roedel. Ik ben klaar voor jullie.

'Ik ben zo blij dat we eindelijk de toekomstige Luna gaan ontmoeten!' Hoorde ik een hoge jongens stem vrolijk roepen.

Ik verstijfde.

Luna?

Wat? Was dit een grap?

'Serieus Diede?' Zei de onbekende wolvin die rook naar bloemen. 'In zo'n situatie?' Haar stem klonk geïrriteerd en laag, alsof ze deze omstandigheden verachte.

'Natuurlijk, Elise. Ze is en blijft onze Luna,' zei het vrolijke weerwolven joch genaamd Diede.

Ik rolde met mijn ogen. Serieus? Hij was dommer dan ik dacht. Ik was niet hun Luna en ik ging het ook nooit worden.

Ik werd hun vernietiging. Degene die alfa Victor vermoorde. Voor de tweede keer.

'Ik denk niet dat je haar nog zo leuk vind als je haar ontmoet,' vermoedde Fauve. 'Ze is en blijft een trut.'

Hé! Alsof zij niet een trut was. Nou... ze had ook wel gelijk.

Ik stond tenslotte te wachten tot iemand de deur opende, zodat ik met een ijzeren pijp zijn of haar kop er kon af knallen.

'Jij bent zelf een trut, Fauve,' hoorde ik Lynn boos grommen.

'Nou, jij bent een heks.'

'Slet!'