De alfa en de halfbloed (✔)

13.1 'De Beet.'

Justin

Waarom had ik het niet gezien?

Met tranen in mijn ogen keek ik toe Reno mijn vader naar de auto droeg. Vaag was ik me bewust dat hij tegelijkertijd, de onschuldige voorbijgangers, probeerdde te overtuigen dat dit een scène voor een film was.

Remi was in de schaduwen verdwenen, terwijl ik als bevroeren op het plein stond.

Hoe kunnen ze doorgaan alsof er niks gebeurt is? Ze gedroegen zich alsof mijn mate zojuist niet mijn vader had geprobeerd te vermoorden. Alsof ze me zojuist niet verlaten had.

Mijn hart begon sneller te kloppen. Eindelijk leek er iets goed te gaan en dan bleek dat Ayamé mijn vader wilde vermoorden. Nee, had vermoord.

Nee!

Nee!

Een snik ontsnapte van mijn lippen. Ik kon mijn vader niet kwijt raken.

'Pap,' fluisterde ik.

Ik bewoog mij naar de auto. Ik had mijn vaders wonden gezien. De wonden waren aangebracht met de Dolk van de Nacht.

'Pap,' snikte ik, met betraande ogen boog ik mij over zijn lichaam. Reno duwde mij de auto in en ging zelf achter het stuur zitten.

We reden weg, maar ik merkte mijn omgeving nauwelijks op.

Ik drukte huilend mijn vaders wond aan, maar ik wist dat het zinloos was. Als hij niet doodbloedde, zou het gif hem afmaken.

Ik veranderde van positie, zodat mijn vader op mijn schoot kon liggen, maar stuitte met mijn voeten tegen een roze handtasje. Het gerinkel van glazen drong mijn oren binnen.

Was dat niet het tasje dat Jace aan Ayamé had geven?

Ayamé. Mijn mate die mijn vader vermoord had.

Wacht..

Zou het..

Ik had gezien dat haar littekens wegwaren. Dat haar wond geheeld was. Zou het dat..

Wanhopig, pakte ik de roze handtas op en trok deze open.

Mijn haperige adem versnelde, toen ik drie flesjes met bloed erin zag.

Jace's bloed.

Puur Bloed.

Met trillende handen opende ik de eerste fles en goot de gehele inhoud in mijn vaders mond. Mijn vader die al halfdood was, leek in eerste instantie niet op te helderen.

Toen begon het: het sidderen van zijn vlees stopte, zijn wond genas en heelde zo dat het was alsof deze er nooit was geweest. Zijn gezicht die paars was, ging terug naar een normale kleur. Hij ademde onbelemmerd... normaal.

...

Wow.

Reno had het wonder ook aanschouwen en was langs de weggestop om te kijken. Niemand zei iets.

Toen werd Reno gebeld. Hij nam op, maar ik lette niet op wat hij zei.

Ik pakte mijn vaders hand vast en keek op.

Vanuit het raam kwam Remi, als een engel des doods, op ons aflopen. Hij hield Ayamé in zijn armen.

Ik probeerde mijn adem onder controle te krijgen, maar het lukte nauwelijks. Paniekerig vlogen mijn gedachte naar Ayamé. Was ze dood? Hoe had Remi haar te pakken -

O.

Ik was woedend op haar. Ik wilde haar nooit meer zien.

Maar ik was ongerust. Gepijnigd.

Toen Remi de deur open deed en Ayamé bij mij neerlegde, viel mijn als eerst op haar buik: deze ging op en neer.

Toen viel mijn blik op haar gezicht.

Ik kon haar niet haten. Niet nu. Nooit niet. Hoe idioot van mij.

Maar kon ik haar bij me houden? Was er abrupt wel een manier?

Toen kwam er een egoïstisch idee in me op. Eeen idioot idee. Er was één manier om te zorgen dat mijn familie en roedel veilig was én dat haar niet kwijt raakte.

De Beet.

Anderen noemden het de markering.

Mannetjes kon het alleen aan hun vrouwelijke mate geven.

Als je het aan je mate gaf werd jullie band sterker. Je gevoelens werden sterker, je kon elkaars gedachtes lezen, maar niet alleen dat: het was onmogelijk om lang uit elkaar te zijn.

Het deed dan zoveel pijn dat je het gevoel had dat je aan stukken werd gescheurd. Bovendien kon je, je mate niet midden in dat proces afwijzen.

Ayamé zou me dus niet kunnen verlaten. Noch kon ze mijn vader nog kwaad doen, omdat het mij pijn kon doen.

Mijn wolf Collins, die zich al die tijd in mijn hoofd had stil gehouden, begon ineens luid te protesteren. Maar ik luisterde niet. Niet naar zijn smeekbedes of woede-uitbarstingen.

Ik had al een beslissing gemaakt.

Ik bracht mijn lippen naar haar nek. Langzaam begon ik kusjes op haar nek te planten, waardoor ze kreunde in haar slaap en vond uiteindelijk de plek waar ik haar zou de Beet zou geven. S

Sorry Ayamé, maar dit is de enige manier om te zorgen dat je niemand kwaad doet. En om je bij me te houden dacht ik, voordat ik mijn tanden in haar nek boorde en haar mijn Beet gaf.