De alfa en de halfbloed (✔)

11.1 'Was dit liefde?'

De Eiffeltoren had drie verdiepingen. De eerste hadden we vluchtig bekeken, omdat Ayamé de constructie en geschiedenis van de bouw van de toren niet interessant vond en ik het al vaker had gezien.

Daarom stonden we nu op de tweede verdieping van de Eiffeltoren. 'Dit is de beste plek om het uitzicht te bekijken,' zei ik, waarop Ayamé knikte.

Ze stond op een doorzichtige tegel en tuurde naar beneden de diepte in.

Vanaf hier waren alle gebouwen duidelijk zichtbaar en aan Ayamé's open mond te zien vond ze het prachtig.

Ik wees haar een paar aan en vertelde erover, voordat we doorliepen naar de reling waar allemaal hekken voor stonden.

'Waarom die hekken?' Vroeg ze fronsend.

'Tegen ongelukken en niet ongelukken.'

'Niet ongelukken?' Herhaalde ze niet begrijpend.

'Springers,' antwoordde ik, waarop ik verstilde.

Ayamé snoof. 'Romantisch zeg.'

We namen de lift na de derde verdieping.

Er ging een uur voorbij, voordat Ayamé er genoeg van had en we weer terug naar beneden gingen.

Ik keek op mijn mobiel en zag dat het kwart over elf in de ochtend was.

We hadden nog een kwartier om bij de auto te komen.

'Dit is gezellig,' zei Ayamé plotseling. Ze keek me glimlachend aan. 'Bedankt, Justin.'

Mijn hart begon automatisch harder te kloppen en ik pakte haar hand vast.

Ik voelde elektrische schokken door haar aanraking. Ayamé spartelde niet tegen, maar begon inplaats daarvan te blozen.

Wow.

Ik had nooit verwacht die uitdrukking op haar gezicht te zien.

Ik voelde mij net weer een jongetje van 6 jaar, toen ik mijn cadeautjes van de kerstman onder de kerstboom ontdekte. Ik had dat jaar speelgoed autootjes van Cars gekregen.

We hielden handen vast tot we bij de auto kwamen en lieten elkaar toen los, waardoor mijn hand meteen leeg voelde.

Niet dat het erg was.

De date was nog lang niet voorbij.