De alfa en de halfbloed (✔)

23.2 'Is het belangrijk?'

Ayamé

'Wacht. Wat?' Gilde Lynn tegen Justin. 'Jij kent hem?'

Ik zuchtte en pakte mijn telefoon om een foto van Jace te laten zien. Iedereen, zelfs Remi en Erno, drongen om mij heen om de foto te bekijken. 

Erno en Camille keken met open mond naar Jace. 

Jane floot. 

Jordi keek naar Justin, toen weer naar Jace foto en schudde zijn hoofd. 

Vervolgens ving Jordi zijn Lynn op die bij de aanblik van Jace's gezicht flauw viel. 

Ik beschuldigde haar niet. 

Ook besloot ik niet te vertellen dat Jace nog knapper was als hij niets aan had. Dat alle meiden, inclusief mijzelf, flauw vielen als ze hem in zijn blote bast zagen. (Ja. Tot mijn schaamte hoorde ik daar ook bij.)

Noch ging ik vertellen dat zijn zwarte haren zo zacht voelde als zijde, zijn heldergroene ogen mij herinnerde aan de bossen en dat hij een sixpack had waar Justin nooit tegen op kon.

Nope, dat ging ik niet vertellen.

Remi was de enige die normaal reageerde, wat niet normaal was, en zei: 'ik zie de gelijkenis. Ze heeft zijn ogen.' 

'Over Jace gesproken,' zei ik en keerde mij naar Justin toe. 'Ik moet hem bellen. Vind je het goed als ik -'

'Dus hoe ben je onvruchtbaar geworden?' Vroeg Jane, die weer bij zinnen was en het op zichzelf nam om de meest pijnlijke vraag te stellen. 

Het was niet Zilvermoord geweest, maar ikzelf die ervoor had gezorgd dat ik onvruchtbaar werd. 

'... dat kan wachten,' sprak Camille. 'Bel hem, Ayamé. Nodig hem gelijk uit voor een kopje th- bloed.'

Ik keek haar verward aan. 

Vampiers dronken geen weerwolf bloed. 

'Hij komt al deze kant op,' antwoordde ik en hield mijn telefoon omhoog zodat zijn berichtjes leesbaar waren. 

Ik heb Rona gevonden. (1)

Ze is in Justin's roedel. Levend. Ik ga er nu heen. (2)

De berichtjes waren een halfuur geleden gestuurd. 

'Hem kennende, is hij hier binnen een paar uur,' zei ik. Zelfs als hij aan de andere kant van de wereld zat. 

Nu zag Erno eruit alsof hij ging flauwvallen. Remi grimaste. 

'Is het waar dat je iedereen uit Zilvermoord vermoord hebt?' Vroeg Justin plotseling.

De hele zaal verstilde. 

Als slachtoffers en daders onder elkaar was dit een pijnlijke vraag. 

Voor hen tenminste. 

'Deels,' gaf ik grijnsend toe. 'Er waren andere die meehielpen. En geloof me we namen de tijd.'

Ik zag de verafschuwde blikken van de rest, exclusief die van Remi en Jordi.  

'De Puur Bloed heeft je geholpen,' concludeerde Remi. Het was geen vraag. 

Ik gluurde naar Remi. Een duister vermoedde, groeide in mijn gedachte: kon hij ook een halfbloed zijn? Was hij ook in Zilvermoord geweest? 

'Natuurlijk. Het was de reden dat hij in Zilvermoord was,' bevestigde ik en keek Justin zijlings aan. 'Hij is een jager.'