De alfa en de halfbloed (✔)

10.1 'Waar was het eten?'

Ayamé

Het was nadat ik de deal met Justin had gemaakt dat ik mij zorgen begon te maken.

Ten eerste, moest ik de weerwolven geruststellen dat Jace geen bedreiging was, zodat Lyra in alle rust Jace's wond kon helen met genezings magie.

Dit was ook noodzakelijk om Justin te overtuigen bij Jace te overnachten, want ik voelde mij meer op mijn gemak in zijn huis dan bij de Sneeuw Roedel of een of ander 'romantisch' hotel.

Ik ging nu weliswaar met Justin uit, maar ik wilde nog niet dat we samen in bed belanden. (Al had die kus wel heel goed gevoeld.)

Jaloerse alfa of niet. Jace aanwezigheid alleen al zorgde ervoor dat Justin van mij af bleef.

De leden van de Sneeuw Roedel, die ik leerde kennen als Fauve, Oliver en Lena leken niet tegen de uitdaging opgewassen.

Na wat gevloek (dat voornamelijk uit Lena's mond kwam en op Lyra was gericht),...

... wantrouwende blikken en bezorgd gefluister (Oliver die Justin beloofde dat als hij iets nodig had, bijvoorbeeld een gehele roedel die klaar stond om een vampier aan te vallen, Justin altijd contact met de Sneeuw Roedel kon opnemen.)

... stonden zij op het punt te vertrekken.

Maar natuurlijk niet voordat een of andere weerwolf die naar lavendel rook mij  aangevloog omdat ik haar kleren had gestolen en had geruïneerd.

Ik kwam er met wat kleine wondjes vanaf en Fauve met een blauw oog. Die binnen enkele seconde genas.

Oeps, maar niet heus.

Ik leerde ook de zwijgzame lijfwacht Reno en een mysterieuze lijfwacht Remi kennen die mij vreemd genoeg bekend voorkwam. Ik probeerde mij vinger erop te leggen, maar ik kon hem niet plaatsen.

Als laatste, besloot ik om in morgenochtend mijn familie te bellen.

Na dat hele gedoe, had ik geen tijd meer om ze te bellen of om met Lyra bij te praten.

Ik beloofde haar dat we in de ochtend konden kletsen en ging naar bed.

Dit keer sliep ik niet in Jace bed, maar in één van de weinig  logeerkamers die hij had.

Blijkbaar was dit gebouw al generaties in de familie en sinds vampiers niet zelf sliepen (ja, ik vind het vreemd dat Jace zelf wel een bed heeft) en weinig kasten kregen, hadden ze maar 4 tweepersoonsbedden in totaal.

Dat was genoeg voor mij, Lyra, Justin, Reno en Remi.

Justin sliep overigens niet bij mij.

Reno was te lang en te groot, dus had deze het hele bed nodig.

Lyra was in principe een vreemdeling.

En ik ... ik wilde mijn nachtrust hebben.

Dus sliep Justin bij Remi, die overigens ook zijn ex was. 

Ik was verrast door dit nieuws. Hadden ze het uitgemaakt omdat Justin te bezitterig was? Omdat ze geen mates waren? Of omdat Justin de toekomstige alfa was?

Deze vragen spookte door mij hoofd en ergens vroeg ik mij af of ik jaloers moest zijn, maar sinds Justin zo bezitterig met mij was, was het waarschijnlijk een ondoorgrondelijke gedachte.

***

De volgende ochtend kreeg ik tot mij afschuw ontbijt op bed.

Ik zat mokkend in het bed naar mijn eten te kijken: een koud ei, olijven en droog brood.

Er waren verschillende woorden om het voedsel te beschrijven: 'vies', 'goor', 'ranzig', maar ik ging met 'on-eetbare stront'.

Serieus, ik had het geprobeerd. Niet nu, maar toen Jace en ik nog samen waren.

Bovendien hield ik heel veel van eten, maar dit telden niet eens meer als voedsel.

Ik ging dat echt niet nog een keer eten.

Ik wilde nog liever een keer beschoten worden dan dat te eten.

'Is er iets mis?' Vroeg Jace die dit 'liefelijke' ontbijt voor mij had klaar gemaakt.

'Je kan nog steeds niet koken,' mompelde ik binnensmonds, half bang en half opgelucht om die woorden eindelijk uit mijn systeem te krijgen.

'Wat bedoel je? Ik kookte voor je toen we nog samen waren. Je zei dat het heerlijk was!'

'Dat was anders,' verdedigde ik. 'Ik was verhongerd en -'

'Dat was in het begin.'

'... Daarna had met de hormonen te maken.'

'Ja, Ja,' opperde Jace beledigd. 'Dan zal ik dit wel naar Lyra brengen. We zullen zien of ze ontbijt op bed wel waardeerd.'

Jace pakte het dienblad op en was weg. Ik haatte het wanneer hij dat deed.

Vampiers bewogen van nature veel sneller dan mensen. Zelfs weerwolven.

Ik gaf er de voorkeur aan dat hij zich hield aan de menselijke snelheid.

Ik legde mijn hand op mijn rommelende maag. Ik snakte naar normaal voedsel.

Alsof mijn gebeden werden aangehoord kwam er de geur van chocolade mijn neus binnen drijven.

Ik begon onmiddellijk te watertanden en ging recht op zitten.

Het kwam dichterbij.

Zonder er verder nog over na te denken, klom ik uit het bed en liep op de verrukkelijke geur af.

Ik deed mijn ogen dicht om me beter op de geur te concentreren. Niet dat ik het nodig had, maar het was gewoon zo lekker.

Als ik in wolvenvorm was geweest had ik met me staart staan kwispelen.

Chocolade.

Chocolade.

Wacht. Ik rook ook nog iets bekends. De geur van rozen, maar ook...

Justin?

Ik sperde mijn ogen open en keek naar de jongen die voor mijn voeten zat geknield.

Justin zat daar alsof hij me ging vragen om met hem te trouwen, maar inplaats van een ring had hij een bos rode rozen en een chocoladedoos in zijn hand. 'Ayamé, wil je met me op een date gaan?'

Ik kon niks anders doen dan hem aanstaren. Voor de tweede keer in had ik het gevoel dat ik in een film was beland. Alleen was dit geen droom, noch film. Dit was realiteit.

Nog nooit had iemand zo iets liefs voor mij gedaan.

Oké, het was een beetje cliché, maar meestal vroegen jongens me gewoon uit zonder al dit romantische gedoe. Jace had mij gewoon bij de hand gegrepen en gezegd...

Ach ja, Justin was anders.

Justin had chocolade!

Ik schudde zuchtend mijn hoofd. Soms snapte ik echt niet hoe hij het deed.

'Oké,' antwoordde ik. Het kon geen kwaad om het te proberen.

A/N: dank je wel voor het stemmen en lezen :)