De alfa en de halfbloed (✔)

15.3 'Niet huilen'

Justin

Nadat ik met mijn vader had gesproken, liep ik door de gang.

Mijn wolf en ik krompen ineen toen we ineens de natte plakzoen van iemand op onze lippen voelde.

Brrr.

Eng.

Wat was dat?

Het is de mate band, idioot gromde Collins in mijn hoofd.

De mate band?

Dat hield in dat mates konden voelen wat hun andere helft voelde. Dingen zoals emoties, maar ook fysieke handelingen. Het was een bijeffect van de Beet.

Mijn ogen werden groter. Het kon maar één iemand zijn. Dat betekende dat Kaylynn bij Ayamé was!

'O, shit!' Vloekte ik en zetten het op een lopen.

Dit is erg barkte Collins paniekerig.

Dat weet ik.

Mijn roedel had Kylynn onder onze hoeden genomen na de aanslag op de Vuurklauw Roedel. Ik kende haar al ongeveer vier jaar en we waren goede vrienden.

(Ik mocht haar zelfs 'Lynn' noemen en dat mochten er maar weinig.)

Ze had veel verteld over haar familie en andere roedelleden. Ook over een beste vriendin genaamd Aya.

Ik besefte me nu pas dat ze over mijn mate praten, maar in mijn verdedeging: de Ayamé die zij omschreef verschilde als dag en nacht met de Ayamé van nu.

Toch had niemand dat haar verteld.

Lynn.

Ik moest haar waarschuwen, anders zou ze er zelf achterkomen. Ik wilde haar die pijn besparen.

Opeens voelde ik een sterke woede in me op laaien. De drang om iets stuk te slaan werd zeer groot.

Ik verstijfde. Waren dit Ayamé's emoties?

'Rot op!'

Het geluid van Ayamé's geschreeuw en een dichtklappende deur bereikte mijn oren.

Voor de deur stond Lynn. Tranen liepen over haar wangen en haar gezicht was rood van het huilen, terwijl ze haar broer Jordi omhelsde.

Blijkbaar had ze al ontdekt dat ze haar beste vriendin voor eeuwig kwijt was.