De alfa en de halfbloed (✔)

3.2 'Hij weet het niet.'

Justin

Ayamé keek verbijsterd naar het eten op haar bord. Ze had een stukje kip in haar mond. Toen ze het doorslikte, lichte haar gezicht op. 'Wauw,' fluisterde ze. 'Dit is geweldig.' 

'Ja!' Stemde Niels ermee in.

Sho en Nienke die hun monden vol had knikten alleen.

'Justin, ik had nooit verwacht dat je zo goed kan koken,' zei Maaike brutaal eerlijk. 

Ik glimlachte.

Mijn hart vulde zich met vreugde bij het aanzicht van Ayamé en haar familie.

'Koken is altijd al mijn hobby geweest,' bekende ik.

Ayamé ogen glinsterde. Er waren geen woorden voor nodig om te begrijpen dat 'voedsel eten' haar hobby was. Ik had zojuist punten gescoorde. En niet alleen bij Ayamé, maar ook bij haar familie. 

Nienke wende zich tot Ayamé en mompelde iets over een goede man te hebben gevonden. Sho knikte. Maaike die dichterbij zat, grinnikte en vroeg plagend: 'wanneer is de bruiloft?'

Ayamé gezicht werd zo rood als een biet, maar ik grijnsde alleen.

'Ik hoop snel,' hoorde ik Ayamé's broertje zeggen, terwijl hij zijn lippen aflikte. Niels glimlachte warm.

'Welkom in de familie, Justin,' verzuchtte hij.

Mijn grijns werd breder.

Sinds ik het eten had opgediend Niels houding naar mij was veranderd. Zijn ogen glinsterde en keken me smeulend aan alsof hij zelf met me wilde trouwen. Het was een beetje eng, maar alsnog.

Dit was nog makkelijker dan ik had verwacht. 

Toen iedereen klaar was met eten mompelde Ayamé: 'ik doe de afwas.' Ze pakte de borden en het bestek op, waarmee ze naar de keuken liep. De deur sloeg achter dicht, maar niemand maakte aanstalten om haar te volgen, dus stond ik op om haar achterna te gaan.

Nienke had dat door en hield ze me tegen. 'Gasten horen niet te helpen,' zei ze.

Maaike voegde er met een zoete stem aantoe. 'Bovendien hebben we nog een verrassing, voor het nieuwe familielid.'

Enkele seconden later boog Sho zich over de tafel heen en liet me foto's van Ayamé zien: 'sorry Justin, maar dit is de enige kans om je dit te laten zien. Ik heb ze expres meegenomen voor een vriend. Sst hierover. Ayamé vermoord me als ze hier achter komt.' 

Ik grijnsde en keek nieuwsgierig naar de foto's van Ayamé:

de eerste foto's waren allemaal gemaakt op haar verjaardagen. De data stonden op de achterkanten. Van haar eerste tot haar veertiende verjaardag stond ze lachend en onschuldig op de foto's, alsof ze geloofde dat de wereld uit een speelparadijs bestond.

Mijn favoriete was die op haar twaalfde verjaardag, waarop ze op Sho schouders zat en naar de schemerige hemel reikte. Ze stonden in de sneeuw en achter hen stonden Nienke en een oudere vrouw die veel op Ayamé leek. Dat moest haar moeder wel zijn. 

Ik besloot meteen dat ik ongeveer diezelfde foto wilde maken op mijn achttiende verjaardag, maar dan dat ik haar op míjn schouders had.

Daarna vond ik foto, de enige foto van haar als achtie jarige, maar keek ze al lang niet meer zo vrolijk als eerst: haar glimlach leek nep. Haar ogen te donker.

Vervelende herinneringen van mijn eigen verjaardagen kwamen in me op.

Mijn glimlach verdween meteen, maar die verscheen snel weer toen Maaike grijnzend een andere foto aanwees. Ik proestte in lachen uit toen ik een elfjarige Ayamé verkleed zag als de kerstman. Ze had zelfs de baard op.