De alfa en de halfbloed (✔)

9.2 'Liefde en haat.'

Justin

Ayamé ademde diep in. 'Laten we dan een deal sluiten: als jij mij leert wat liefde is, zal ik bij je blijven op één voorwaarde: je helpt te wraak te krijgen op de man die mijn roedel heeft vermoord.'

De woorden die over haar lippen kwamen, voelde als een trap in de maag.

Ik verstijfde. Dit had ik niet verwacht. 'Maar ik dacht dat al je martelaren dood zijn?'

'Mijn martelaren, ja,' bevestigde ze. 'Maar niet degene die mijn roedel afslachtte. Niet degene die mij verkochte aan -' ze dwaalde af. 'Die man, die weerwolf, is niet dood.'

Ik verstilde.

Ik wilde dat Ayamé bij mij bleef.

Mijn plan was om haar te laten zien wat het betekende om een zielsverwant te hebben. Niet om haar te helpen in haar spel van wraak.

Ja, tijdens onze kus, was ik woedend geweest. Ik wilde weten wie haar had pijn gedaan. Ik wilde ze vermoorden, maar dat was iets anders dan het ook werkelijk doen.

Zelfs Jace, die ik zwaar verwond had, had ik nooit willen doden. Niet dat het echt kon, omdat hij al een ondode was.

Wraak was namelijk nooit een optie voor mij geweest. Maar als ik het niet deed was ik haar kwijt....

'Wie is hij? Waarom heb je hem zelf nog niet gedood?'

Ze fronste. 'Hij is een moeilijk doelwit. Een alfa.'

Dat verklaarde het. Alfa's hadden een hele roedel om zich heen. Aya was slechts in haar eentje. Ze had de hele roedel moeten doorbreken om bij hem te komen.

'Ik wil niet een oorlog beginnen,' zei ik zachtjes.

Niet weer.

'Ik wil jouw roedel er niet bij betrekken. Je moet me alleen dichtbij genoeg krijgen om hem ongezien te doden,' zei ze. 'Ik weet hoe ik mijn sporen moet uitwissen.'

Ze stopte. Haar gedachtes dwaalde waarschijnlijk af naar hoe ik haar gevonden had. Naar de mysterieuze heks Lyra. 'Tenminste als ik voorbereid ben,' gaf ze toe.

'Wat is zijn naam?'

Was het alfa Loren?

'Zo werkt het niet, Justin,' sprak Ayamé. 'Een meisje moet haar geheimen hebben. Zeker als jij niet het bloed op je handen wilt hebben.'

Mijn gedachtes werkten op volle toeren.

Het kon jaren duren, voordat we dichtbij genoeg konden komen om een alfa te vermoorden. Zeker als ze mij niet zijn naam wilde vertellen.

Alle alfa's over de wereld kwamen één keer in het jaar samen om te vergaderen. Dit jaar was de vergadering al geweest. Dat hield in dat als Ayamé zijn identiteit geheim wilde houden en dichtbij genoeg wilde komen, ze dan pas de kans had.

Ik had nog tijd.

Misschien kon ik haar overtuigen om geen wraak te nemen? Als ik in die tijd haar kon laten zien wat liefde was.

Zo niet, zou ik het welzijn van de roedel voor haar moeten zetten. Als dat zo was, ging ik de belofte verbreken. Niet dat ik dat tegen Ayamé zei.

Ik beet op mijn lip. Het was het risico waard.

'Deal.'

Ayamé grijnsde en ik boog me verover -

We bezegelde onze afspraak met een diepe kus.