Şarkı: Bring Me To Horizon - Can You Feel My Heart
"Can you hear the silence? Can you see the dark? Can you fix the broken? Can you feel, can you feel my heart?"
"Can you save my bastard soul? Will you wait for me? I'm sorry, brothers, so sorry, lover. Forgive me, father, I love you, mother."
"I can't drown my demons, they know how to swim."
Touya babası ceza bulana kadar evde olmasından nefret ediyordu, elinde para vardı ve uyuşturucu alabilirdi ama dışarı çıkamıyordu! Ne ceza alacağını bilmiyordu ya babası yatılı okul için işlemler yapıyorsa? Ya onların hazırlanmasını bekliyorsa ve bir an da hiçbir şey demeden Touya'yı postalayacaksa? Touya yapamazdı, öyle bir ortamda düzgün davranış sergileyemezdi ve uyuşturucuya asla ulaşamazdı ve fark edilirdi de. Touya evden ayrılmamalıydı. Uyuşturucu alamadığından gün içinde Touya oldukça sinirliydi, yoksunma etkileri git gide artıyordu ve elinde bunu yatıştıracak hiçbir şey yoktu.
Akşam yaklaşırken Touya silahı fark etti, oh istediğini yapması için harika bir zamandı ama önce silahın nasıl kullanıldığını çözmesi gerekiyordu. İnternette ufak bir araştırma yapmayı denedi fakat kafası daha da karıştı ve hemen bıraktı. Sonuçta tuşa basınca mermi patlıyordu, birinin niye bu kadar bilgiye ihtiyacı vardı ki? Zaten silahın amacı zarar vermek, değil miydi? İlk başta Shouto ile biraz oynayacaktı, sonra ise kuşa yaptığı gibi onu da özgürleştirecekti. Hem babası acı çekecek, hem Shouto huzura kavuşacaktı. Bu Shouto içinde güzel bir şeydi, Touya da onu terk etmeyecek ve ardından gelecekti. Kurtuluşlarında kardeşine yardımcı olacaktı, mutlu olmalıydı!
"Küçük tatlı Shoutom benim..."
O küçük pislik onu ispiyonlamıştı, hem de yalanla!
"Senin çirkin yalanın yüzünden evden çıkamıyorum ve bu cezam bile değilmiş!"
"Özür dilerim! Ben bunu demek istemedim, geçmişteki ilaçlarından bahsettim ki sana daha iyi davransın ama tamamen yanlış anladı."
"Senin acınası yardımına ihtiyacım yok! Herkes niye yardıma ihtiyacım olduğunu düşünüp duruyor!"
Shouto Touya'nın her tepkisi ile irkiliyordu, çok öfkeliydi ve son zamanlar da tıpkı babaları gibiydi. Shouto onları kişilik olarak daha önce benzetmesen de artık bu fark çok belirginleşiyordu ve bu onu korkutuyordu. O da büyüdükçe Touya gibi babalarına mı benzeyecekti?
"Sadece iyilik yapmak istedim!"
"Yalan söyleme, bunu sırf seni azıcık yaktım diye intikam almak için yaptın! Çok bencilsin. Annemi alman yetmedi mi!"
Shouto annesini seviyordu ama her daim konunun ona gelmesinden nefret ediyordu, ağabeyi kendi çarpık iç dünyası dışında hiçbir şeye inanmıyordu. Onca somut kanıt olsa da...
"Sadece eskisi gibi olamaz mıyız?"
"Annem yokken bu imkansız! Aylardır hastanede ve ona ne oldu hiçbir bilgim yok."
Shouto bilmiyordu, babasına sormayı denemişti ama her seferinde onu geçiştirmişti.
"O iyi."
"Nasıl bilebilirsin ki? Y-yoksa... Onu ziyaret ettin! Bunu hak eden tek kişi benim!"
"Hayır, onu görmedim!"
"Yalan!"
Shouto annelerinin iyi olduğunu söylerse Touya sakinleşir diye ummuştu, niye olmuyordu!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Numb To The Feeling {Dabi & Touya Todoroki}
Fanfiction"İnsanlar sessizlik içinde acı çekiyorlar ve bu konuda gürültü yapanlar kötülüğe yöneliyorlar çünkü kimse onları dinlemeyecek." "Bu yıl hayatta kalmak için kendinizin hangi kısmını öldürmek zorunda kaldınız?" "Ateş her zaman korkutucu değil ama ben...
