Numb To The Feeling {Dabi & Touya Todoroki}

0.08 ♠ The Doctor Said

Touya annesinin ona farklı davranmaya başladığını fark ettiğinde on dört yaşındaydı. Anneleri eskisinden de kötü haldeydi, sürekli ağlıyor ve Touya'dan kaçıyordu. İlk başta annesinin tavırlarını normal karşılamıştı, artık Touya çocuk değildi. O bir gençti ve Shouto'nun annesine daha fazla ihtiyacı vardı ama annesi günler geçtikçe Touya'dan kaçıyordu, en son ne zaman aynı oda da durduklarını Touya hatırlayamıyordu. Annesi Touya'yı görmek zorunda olduğunda Touya'nın yüzüne bakmaktan kaçınıyordu ve bazen bir şeyi bahane edip odadan ayrılıyordu, Touya bazen annesinin gözündeki korku ifadesini yakalıyordu. Bu Touya'yı çok üzüyordu, annesine ben babam değilim lütfen beni öyle görme diye bağırmak istiyordu, bazen ise annesine kızmak, bağırmak onu yok saymamasını ne kadar büyüse de ona ihtiyacı olduğunu söylemek istiyordu.

Touya onun en büyük oğluydu, ondan korkmamalıydı ama Touya bunun nedenini çok net biliyordu, Enji'ye en çok benzeyen tek çocuk kendisiydi. Ne kadar babasının boyunu ve cüssesini almasa da görünüşünü ve öfkesini aldığının farkındaydı. Eskiden öfkeli olduğunu hatırlamıyordu ama şimdi öfkesi günden güne büyüyordu ve bu öfkenin kaynağı tamamen babasıydı. Bu öfkesini asla kardeşi ve annesine kullanmazdı ama bu annesinin ondan kaçmasını durdurmadı. Bu olanların annesinin suçu olmadığını biliyordu, hepsi o adamın suçuydu. Touya artık ondan nefret ediyordu.

Touya annesinin yanında artık çok dikkatliydi, sürekli nazik davranıyor ve kendini babası olmadığına kanıtlama çabasına giriyordu ama ne kadar uğraşsa da bu pek işe yaramıyordu. En sonunda Touya pes etti, annesinin ona asla eskisi gibi davranmayacağını fark etmişti. Onun gözünde tıpkı Enji gibiydi. Babası evde olmadığında anneleri neredeyse eskisi gibiydi ama sadece diğer çocukları için, Touya'yı yok sayıyordu. Touya her zaman bu olay yüzünden babasını suçladı ve tüm öfkesini ona yöneltti. Annesi bu öfkeyi hak etmiyordu, bunun suçlusu babasıydı. Sadece biraz daha farklı olsaydı her şey çok daha iyi olurdu. Annesi ne kadar Touya'dan uzaklaşsa da onu terapiste götürmeyi bırakmamıştı, oğluna bakmakta zorlansa da onu seviyordu ve Touya'nın sağlığı konusunda oldukça ciddiydi. Bu zamanlar Touya'nın annesiyle olduğu tek zamandı, annesi yolculuk boyunca onunla konuşmasa ve yüzüne bakmaktan kaçınsa da Touya'nın en sevdiği şey annesi ile yan yana olmaktı.

Touya annesiyle konuşması gerektiğinde yere bakıyordu, annesinin böyle daha rahat hissedeceğini düşünüyordu. Annesi eskisi gibi davranmasa da onu babasınınkilerle aynı olan gözleri ile rahatsız etmek, korkutmak istemiyordu. Annesi Touya'nın bu yaptığını fark etse de hiçbir şey demedi ama Touya annesinin bu şekilde onunla konuşurken daha rahat, daha sakin olduğu için mutluydu ve bu olay uzun süre böyle sürdü. Eğer annesini korkutmamak için tek yapması gereken buysa bunu annesine yapabilirdi, bunu ona borçluydu. Annesi geçmişte onu her zaman korumuştu ve hala ikisinin sırrını saklıyordu, kimseye söylememişti. Annesi mutluysa Touya da mutluydu.

Aylar geçtikçe Touya'nın ilaçları eskisi gibi etki etmiyordu, eskiden tek başlarına yeterli olsa da şimdi sürekli terapi seanslarına katılması gerekiyordu. Touya iki üç ay da bir gittiği terapilerin hiçbir işe yaramadığını fark etti, ona yetmiyordu, daha fazlasına ihtiyacı vardı. Doktor da buna katılıyordu, Touya'nın durumunun gittikçe kötüleştiğini öfkesini kontrol etmesinin çok zor olduğunu fark etmişti ama Touya'nın yapabileceği bir şey yoktu. Tek yapabileceği babasının daha fazla uzağa göreve gitmesini dilemekti, böylece seanslara gelebilecekti.

Touya terapi seanslarından nefret etse de bu onlara ihtiyacı olmadığı anlamana gelmiyordu. Ne kadar sevmese de terapiler kendini biraz daha iyi yapıyordu ama tamamen açık konuşamadığından terapiler istenilen ölçüde iyi etki vermiyordu. Touya bu seferki seansta açıkça konuşacaktı çünkü artık öfkesi çok büyük bir sorun olmuştu ve yakında annesi ve kardeşlerine patlamaktan korkuyordu. Eğer bu gerçekleşirse Touya tıpkı Enji gibi olurdu, bu sefer sadece görünüş olarak değil davranış olarak da. Eğer açık konuşması öfkesini kontrol etmesini sağlayacaksa yapacaktı. Evde olan her şeyi anlatacaktı. Touya babasının tıpkı diğer kahramanlar gibi gerçek adının pek bilinmediğinden terapistin Touya'nın babasının kahraman Endeavor olduğunu fark etmediğini biliyordu, annesi büyük olasılıkla bunun öğrenilmemesi için Touya'yı doktora götürürken kendi kızlık soy adını vermişti. Yani Touya kendi iyiliği için bazı şeyleri doktora söylememeliydi.