Şarkı: Chase Atlantic - You Too
"I'm sorry if I speak about me too much. I'm sorry that your illness is a sub-sequential reason you don't eat too much. It's obvious we drink too much.
"I'm sorry that your father never loved you and you saw your mother on the TV too much."
"Pop another pill and help your brain calm down."
Touya babasının odaya girmesiyle bile yorganının altından çıkmadı, orada saklanmaya devam etti. Psikiyatrist ile ne konuştuğunu sormasını istemiyordu, tabii bunları öğrenmişte olabilirdi. Touya psikiyatristin ne düşündüğünü biliyordu; düzeltilemeyecek kadar bozuk. Yorgan hızlıca üzerinden alındı ve öfkeli bakışlar onu buldu.
"Kalk yataktan! Basit bir depresyona nasıl yenilirsin!"
Depresyon? Yani çok çabuk bir teşhis mi almıştı? Touya bunu beklemiyordu, şimdiki dengesiz hali yüzünden tanı koymanın daha zor olacağını düşünmüştü. Ah ama elbet psikiyatrist ona tanı koyup işini hemen bitirmişti, babasının eline bir tanı vermezse babasının rahat etmeyeceğini biliyordu.
"Kalk dedim!"
Touya sanki bir çubukmuş gibi babasının bir çekişiyle ayağa kalktı.
"Tüm gün bunu yaparsan nasıl iyileşebilirsin ki! Neden normal şeyler yapmıyorsun? Kardeşlerinle oyna."
"Şimdi bunu mu diyorsun! Onlarla oynamamı yasaklayan sendin!"
"Bu yıllar önceydi! O zaman öyle gerekmişti."
"Natsuo benim yerime Shouto ile olmayı tercih ediyor, Fuyumi de. Bunu duymak istediğini biliyordum, artık çok mutlusundur!"
Hayatının nasıl boktan olduğunu sesli söylemek istemiyordu ama babasının istediği buydu.
"Artık evden dışarı çıkamazsın."
"Şaka yapıyorsun! Hiçbir şey yapmadım ama senin gözünde kusurla olmakta cezayı hak eden bir yanlış, değil mi!"
"Bu iyiliğin için."
"Daha demin yataktan çık demiyor muydun?"
"Sana dışarıda güvenmiyorum ve bahçede istediğini yapabilirsin. Çok fazla alan var."
Touya'nın istediği şey bu değildi, her an gözetimde olduğu sıkıcı yeşilliklerle dolu bir bahçe. Ah kesinlikle çok severdi! Uyuşturucusu neyse ki vardı, ona çok yeterdi.
"Tüm hayatımı kontrol etmeyi bırakıp ne zaman beni rahat bırakacaksın!"
"Kendi başına bunları yapabildiğinde."
"Yapabiliyorum!"
"Hayır, yetişkin değilsin ve yasal olarak hala benim altımdasın."
"Bu sana her şeyime karışma hakkı vermez!"
"Saçma davranıyorsan verir."
Bu tartışma hiçbir yere varamıyordu. Touya sinirle yatağına geri oturdu, babası odadan çıkınca sevinse de yeniden içeri girmesi onu sinirlendirdi.
"Her gün sabah akşam olarak iki kez ilacı alacaksın."
Merhaba, nefret ettiğim ilaçlar. Touya ilaç alacağını hemen düşünmemişti ama babası bozuk oğlunu tamir etmek için hızlıca yola çıktığından ilaç olmadan tabii olmazdı. Touya elindeki ilacı camdan aşağı atmamak için kendini kontrol etmeyi denedi, aslında bu çok zor değildi. Daha önce aldığı onlarca ilacı düşününce günde sadece iki tane zor değildi. Hem onları babasının gözü önünde alsa yasakları değişebilirdi, onun bu uysallığını görse hızlıca kuralları esnetebilirdi. O yüzden Touya kapağı açtı ve tereddüt etmeden hapı ağzına attı. Babası şu anda bunu yapmasını beklemediğinden buna sevinmeliydi.
YOU ARE READING
Numb To The Feeling {Dabi & Touya Todoroki}
Fanfiction"İnsanlar sessizlik içinde acı çekiyorlar ve bu konuda gürültü yapanlar kötülüğe yöneliyorlar çünkü kimse onları dinlemeyecek." "Bu yıl hayatta kalmak için kendinizin hangi kısmını öldürmek zorunda kaldınız?" "Ateş her zaman korkutucu değil ama ben...
