Numb To The Feeling {Dabi & Touya Todoroki}

0.29 ♠ Last Hurrah

Şarkı: Bebe Rexha - Last Hurrah

"I'm done with the drinking, I'm done with the smoking. I'm done with the playing, I'm done with the joking. I'm done with the ladies, I'm done with the fellas just saying."

"I know I've said it all before. But it won't hurt to do it all once more. This is my last hurrah, once I start. I ain't gon' stop 'til I go too far. Last hurrah and it's okay."

"Maybe tomorrow I won't feel this pain."

"Yemek yemiyor."

"Ne?!"

"Dört gündür odasındaki hiçbir yemeğe dokunmadı, tabakları dolu olarak geri alıp duruyorum... Ben ilk başta yemeği sevmediğini düşündüm ve istediği şeyi yapabileceğimi söyledim ama bu onu sadece sinirlendirdi."

Kadın Touya'nın ona ne dediklerini hatırlıyordu. 'Sen annem değilsin! Öyle davranmayı kes! Sadece görevlinin tekisin.'

"Mızmız davranıyor, çünkü cezasını beğenmedi ve böyle davranarak cezasını azaltabileceğini sanıyorsa yanılıyor! İstediği kadar kendini aç bıraksın, cezası değişmeyecek."

Endeavor bunu Touya'dan beklemiyordu. Neden çocuk sadece onu kızdırmak için uğraşıyordu!

"Todoroki-san ben endişeleniyorum, sanki onunla ilgili bir şey doğru değil."

Kadın her gün Touya'dan çok garip tepkiler alıyordu. Bazen ona karşı çok yakın davranıyordu, bazen yüzüne bile bakmıyordu. Sato eğer Touya ona kızgınsa anlardı, onun gözünde annesinin yerine geçen biriydi ama Touya bazen ona nazik davranıyordu. Touya sadece ona kızgın olsaydı Sato bunun normal olduğunu düşünürdü ama Touya bazen nazikti, Sato çözememişti.

"Sadece asi davranıyor, çocukça asilik dönemi yakında bitecektir. Endişelenmeye gerek yok."

Endeavor bunun ergenlik ile ilgili olduğu konusunda emindi ama kadın bunlara pek inanmamıştı. Evet ergenler asi davranabilirdi ama Touya öyle değildi, Sato bunu bilmek için oldukça çocuk bakmıştı ve hiçbirinden daha önce Touya gibi tepki almamıştı. Endeavor sorun olmadığını düşündüğünden Sato hiçbir şey yapamazdı, bugün de her zamanki gibi Touya'nın odasına yemek götürdü. Touya yatakta oturuyordu, Sato genelde onu hep böyle buluyordu. Sato merak etmeden edemedi, Touya'nın hiç arkadaşı yok muydu? Neden diğer kardeşleri okula giderken o gitmiyordu? Touya onunla konuşmadı.

"Touya-san yemen gerekiyor, böyle devam edemezsin."

"İstemiyorum! İstemiyorum!"

Bu kızgınlığa Sato alışkın olsa da çocuğun ağlamasını beklemiyordu.

"Neler oluyor? Yardım edebilirim."

"Hayır, yapamazsın!"

"Bak ben annenin yerine geçmeye çalışmıyorum ama ne istediğini söylersen yapacağım."

"O... Onun geri gelmesini istiyorum."

Sato evdeki kadına neler olduğunu bilmiyordu, kimse ona açıklamamıştı. Ölmüş olamazdı, değil mi?

"Ben bunu yapamam, üzgünüm... Ama başka bir şey deneye-"

"Defol!"

Touya yemeği devirdi. Bunun üzerine kadın dondu, daha önce bu kadar sert tepki almamıştı ve o sadece yardım etmek istiyordu. Bu karışıklığı toplaması gerekse de Touya buna izin verecek gibi durmuyordu, o yüzden Sato odadan ayrıldı. Touya uyuduğunda bunu hallederdi. Touya tek kaldığında hıçkırarak ağlamaya başladı. Neden bu kadar berbat hissediyordu? Sadece dört gün olmuştu, niye ona sonsuzluk gibi geliyordu? Yemek yemek istemiyordu, bunun için fazla stresliydi ve bu midesini bulandırıyordu. Yerse kusacağından emindi, neden stresli olduğunu bile bilmiyordu. Sadece öyleydi...