Numb To The Feeling {Dabi & Touya Todoroki}

0.22 ♠ Strange Person

Bu bölüme şarkı bulamadım ve evet garip bir bölüm adı oldu. İtiraf ediyorum acılı olmayan bölümlere ad koymakta çok zorlanıyorum. Hatta yazarken en zorlandığım şey bu rkfjdr

Touya uyandığında Shouto göğsünde hala uyuyordu, Touya kardeşinin ne zaman yeniden göğsüne yattığını anlamamıştı. Onu yastığa düzgünce yatırmamış mıydı? Touya aniden korktu, babası ikisini böyle görürse kızardı. Shouto başarısız kardeşleri ile olmamalıydı, eğer babaları evdeyse Touya Shouto'yu hemen odasına götürmeliydi ama kardeşini uyandırmak da istemiyordu. Touya Shouto'yu uyandırmamayı umut ederek dikkatlice kardeşini kucağına aldı. Touya saate baktı, henüz evde Natsuo ve Fuyumi'den ses yoktu ama yakında uyanırlardı. Ardından kahvaltı yapar ve okula giderlerdi, bu her zaman böyle olmuştu ama annelerinin gidişi ile çok fazla sorun olacaktı. Touya Shouto'yu yatağa yatırdı ve üzerini örttükten sonra odadan ayrılmak üzere kapıya gitti.

"Nii-san?"

Shouto kalkmış ve gözlerini ovuşturuyordu, Touya kalkmasını beklemediğinden anlık şaşırdı. Shouto belki yeniden uyumaya döner diye Touya biraz bekledi ama kardeşi bunun yerine ayağa kalktı.

"Günaydın Shouto, aç mısın?"

Shouto'nun neredeyse on beş saatir bir şey yemediği Touya'nın yeni aklına gelmesiyle kendisine kızdı, bu nasıl gece aklına gelmemişti? Belki kardeşi tok olsaydı daha uzun uyurdu ve güzelce dinlenirdi. Cevap olarak Shouto'nun karnının gurultusu Touya'ya yetti.

"Hadi kahvaltı yapalım."

Touya odadan çıktı, Shouto da ağabeyini minik adımlar ile takip etti. Touya mutfaktan sesler duydu, demek ki Fuyumi ya da Natsuo uyanmıştı. Fuyumi'nin erken uyanma olasılığı daha fazla olsa da Touya Natsuo'nun da bugün özellikle erken kalkacağını düşünüyordu. Natsuo onu hiç yalnız bırakmaya niyeti yok gibiydi, Touya bazen sinirlenip kendine bakabileceğini yardıma ihtiyacı olmadığını söylemek istiyordu ama hemen diğer tarafı ona bu kadar değer veren bir kardeşe sahip olduğu için müteşekkir olması gerektiğini söylüyordu. Natsuo tüm vaktini onunla harcamamalıydı, Touya bu değeri hak ettiğine inanmıyordu.

Natsuo'nun sabah uyandığında aklında olan ilk şey ağabeyiydi, Touya gece iyi uyuyabilmiş miydi? Touya iyi miydi? Touya ilaçlarını almış mıydı? Yoksa hala uyuyor muydu? Natsuo'nun aklında çok fazla soru vardı ve bunlar yatakta durduğu sürece yanıtlanamayacaklardı. İki saat sonra Natsuo'nun okulu vardı, eğer giderse ağabeyinin ilaçlarını içmeyeceğini düşünerek korkuyordu. Neden ağabeyi inat ediyordu ki?! Natsuo bugün okula gitmemeli miydi? Natsuo Shouto ve Touya'yı evde tek bırakmak istemiyordu. Belki de okula gitmemesi iki kardeşi içinde daha iyi olurdu, artık anneleri yoktu ve bu Touya ve onun durumuyla ilgilenecek kimse yok demekti.

Natsuo ağabeyinin daha da kötüleşmesinden korkuyordu, anneleri varken bile sürekli dengesiz davranır ve panik atak geçirirdi. Natsuo tek başına Touya'ya yetebileceğinden emin değildi, belki de Fuyumi'ye söylemeliydi. Ablası anlar ve yardımcı olurdu ama Touya bunu Fuyumi'ye söylediğini hemen anlar ve Natsuo'yu tamamen reddedebilir, odasından kovabilirdi. Natsuo Touya'nın bazen çok kızgın olabileceğinin farkındaydı, genelde ağabeyi pişman olurdu ama bu hemen de olabilirdi, birkaç günde, haftalarda... Touya'nın ruh halini anlamak imkansızdı, Natsuo ağabeyinin de kendi ruh halini anlamadığından emindi. Sonuçta bu Touya'nın elinde olan bir şey değildi, sırf hasta diye onu suçlamak tamamen zalimce olurdu.

Natsuo bunu bildiğinden ağabeyi ona kötü ne derse desin ona karşı oldukça yumuşak ve hassas olmalıydı, hasta olması Touya'nın hatası değildi. Ama Natsuo nedenini merak ediyordu, nasıl bu hale gelmişti? Natsuo çocukken ağabeyini hiç görmediği zamanı hatırlıyordu, annesi sürekli Touya'nın peşinde koşardı ve ağabeyini her gördüğünde yaralı ve bandajlara sarılmış olurdu. Babaları Touya'yı sürekli incitirdi, Natsuo Shoutoda da daha önce yaralar görmüştü ama Touya'nınkiler apayrı bir seviyeydi. Ağabeyi sürekli kendini yakardı...