Numb To The Feeling {Dabi & Touya Todoroki}

0.04 ♠ I'll Always Protect You Brother

Medya çok güzel, ya siz ne kadar tatlı kardeşsiniz❤❤

Dabi terler içinde uyandığında güneş neredeyse batmak üzereydi, telefonuna baktı ve bu sefer kapatmadığı için sevindi. Saat altı olmuştu, yani tam on altı saattir bilinçsizdi. Bu alışkın olduğu bir durumdu, lig ile ilgili bir şey yapmıyorsa genelde ayık olmayı sevmiyordu. Dün büyük olasılıkla aşırı doz yapmıştı, ellerini saate bakmak için zar zor hareket ettirebilmişti. Tamamen vücudunun kontrolünü geri kazanması için birkaç saat geçmesi gerekecekti, Dabi lanet ederek yatakta uzanmaya devam etti.

Yaz kampına yapılacak saldırıya kadar uğraşması gereken bir şey yoktu ama canı sıkılmıştı ve bir daha ilaç alma tehlikesine giremezdi. Zaten aşırı doz yapmıştı, vücudu bir tanesini daha atlatamazdı. Yaşaması gerekiyordu, en azından Endeavor ölene kadar. Ondan sonrasında hiçbir amacı yoktu, büyük olasılıkla bu olaydan kısa süre sonra aşırı dozdan ölürdü ya da bir kahramana yem olurdu. Dabi yakalanmak ve bir hapishaneye düşmektense ölmeyi yeğlerdi, zaten pek amacı yoktu. Ailesinin yaşadığını öğrenmesini istiyordu, onların gözündeki masum Touya imajını bozamazdı. Artık kendini Touya olarak bile görmüyordu, ayrıca kimse geçmişteki o çocuk olduğuna inanmazdı, kendi de dahil.

Birkaç saat boyunca tavana bakarak zaman geçirdi, iki kere telefonun öttüğünü duydu. Shigaraki olduğunu sanmıyordu, daha yeni planı yapmışlardı ama onun dışında kim Dabi'ye mesaj atardı kuşkuluydu. Sonunda ayağa kalkabileceğini hissettiği zaman banyoya doğru yürüdü. Saçları yağ içinde ve karmakarışıktı, hemen duşa girdi. Buz gibi su ona yaşadığını hissettiriyordu, suyun altından olması gerekenden çok fazla zaman geçirdi. Kış aylarında hafif bir ateş onu hemen ısıtırdı, bu ateş özgünlüğünün en sevdiği yanlarından biriydi. Bunun sayesinde saçlarının kuruması saniyeler sürdü, saçını taradıktan sonra kendine baktı. Eskisine göre kesinlikle harika haldeydi, başı biraz ağrıyordu ama o kadar önemli değildi. Bunun daha kötülerine katlanmıştı ve baş ağrısı genelde her zaman onunlaydı, çok büyük bir şey değildi.

Evden çıktı ve sokaklarda amaçsızsa yürümeye başladı, lig için birilerini bulmayı umut ediyordu ama karşısına çıkan bir grup amaçsız insandı. Dabi'nin lig için üye aradığı bilinen bir şeydi, bu görevle genelde sadece Dabi ilgileniyordu. Kötüler ligine girmek isteyen çoğu suç grupları bunun farkındaydı ve kendilerini kanıtlamak zorunda olduklarını biliyorlardı. Dabi kolay biri olarak bilinmiyordu, genelde sinir bozucu ve gereksiz olan her şeyi herkesi yakıyordu. Dabi'nin kararını vermesi çok kısa sürdü, onlara birkaç dakika daha dayanamayacaktı. Bu insanlar cidden ligin parçası olabileceklerine inanacak kadar zavallılar mıydı? Dabi'yi iğrendiriyorlardı. Tek istedikleri biraz kavga çıkarmak ve eğlenmekti, ligin büyük amaçlarının değerini anlamaktan yoksunlardı. Oysaki Dabi bugün iyi bir ruh halindeydi, güçlü birilerini bulacağını düşünüyordu. Bu çöpleri değil. Amaçsız, beceriksiz, yaşamaya bile değmeyen insan zerreleriydiler. Dabi iç çekti, kararını çoktan vermişti. Güçlü alevlerin ellerinden akmasına ve her şeyi yakmasına izin verdi.

"Eğer bir çöpsen en azından benim için yan ve tutuş."

Kısa bir süre sonra hepsi nerdeyse küle dönmüştü, Dabi bedenlere son bir kez baktı. Bedenler o kadar kötü yanmışlardı ki kim olduklarını anlamak imkansıza yakındı. Dabi yine onlara ne kadar zavallıca demekten alıkoyamadı, bu kadar kolayca ölmeleri ne kadar acıklıydı. Dabi bir düzine cesedi sanki hiçbir şey olmamış birkaç saniye önce onları yakmamış gibi arkasında bırakarak yürümeye devam etti. Eğer yakın zamanda yeni üyeler bulamazsa Shigaraki'nin onunla dalga geçeceğinden emindi, ya da bu kişi Toga da olabilirdi. Aklına Shigaraki gelince telefona baktı ama saatler önce gelen mesaj Kurogiridendi ya plana fazla takıntılıydı ya da ligteki kişilerin saldıracakları yeri ve saati unutacaklarını düşünecek kadar salak olduğunu düşündüğünden bu mesajı atma gereği duymuştu. Dabi bazen toplantılara geç geliyor olabilirdi ama görevi unutacak kadar aptal değildi. Başarısız olmayacaktı, görev başarılı olduğu sürece neleri feda ettiği önemli değildi. O herifin dediği gibi bir başarısızlık değildi.