Arts of Heart (Compilation of OSS)

ART 119

AKO ANG KASAMA PERO SIYA ANG MAHAL MO

Having a bestfriend who's with you through stupidity, ups and downs brings different level of happiness not until you realize that you're starting to build a foreign feelings to that person. You will be torn between, you should take a risk or just keep and regret forever? And that's what exactly happened to me and Kiro.

"She fell out of love, Chuy. Nararamdaman ko iyon. I am just afraid to confirm it. Natatakot akong tuluyan siyang bumitaw sa akin."

"Sabi mo nga hindi ka na mahal pero bakit nagi-stay ka pa? Marami ka pa namang makilala. Learn to let go if she didn't love you anymore," naiinis kong sabi sa kaniya.

"I just can't. I can't find a girl like her. No one can be like her kaya hangga't wala akong naririnig mula sa kaniya, I'll stay with her."

Kagat labi kong tiningnan ang aking kaibigan. My heart aches. That girl must be very blessed for having the man I dream to be with. This is the perks of falling inlove with your bestfriend.

Month passed and like I expected to happen, they broke up. Aminin ko man o hindi pero bigla akong nabuhayan. It gives me hope. On the other hand, I am very confused. Natatakot akong kapag umamin ay masira ang pagkakaibigan namin at kung sakaling hindi ay baka pagsisihan ko rin sa huli.

Simula nang maghiwalay sila ay lagi na kaming magkasama. Pero hindi ako kailanman sumaya.

"Wow! Libre mo? Hindi ka naman nilalagnat?" Aktong hinawakan ko ang kaniyang noo habang natatawa. Minsan lang kasi niya ako ilibre ng streetfoods dahil laging ako ang taya. 

"Bano! Namiss ko lang pumunta rito. Saka madalas kaming kumakain dito ni Kyla noong kami pa. Hindi rin kasi maarte iyon eh."

My smile fades upon hearing what he have said. I am the one who's with him but he's thinking his memories with her.

"Anong pinagdasal mo?" bulong niya sa akin habang nasa loob kami ng simbahan.

"Secret. Ikaw ba ano pinagpray mo?"

Saglit siyang tumahimik bago tumingin sa unahan. A small smile escaped from his lips. "I hope she's doing fine. At kung p'wede sana bumalik na siya sa akin."

I let out a heavy sigh to prevent my tears from falling. I am the one who's with him inside the church but I am not the person he prayed for. I am not even included in his prayers.

"Schuyler, bagay pala kayong dalawa.  Bakit ba hindi ka nililigawan nitong si Kiro? Eh, maganda at matalino ka naman." Kung may kinakain lang ako ay baka nabulunan na ako sa sinabi ng Mama ni Kiro. My cheeks blushed lalo pa nang tuksuhin kami ng mga kapatid niya.

Pareho kaming nagkatinginan ni Kiro but later on he laughed so I did.

"Si Mama galing magbiro. Hindi kami talo ni Chuy, para na nga kaming magkapatid niyan eh. Kapag pumayag makipagbalikan si Kyla, dadalhin ko agad siya rito," natatawa niyang sabi kaya siya naman ang tinukso ng mga ito.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi niya. My tears pooled my eyes.

"Oo nga, tita. Hahaha!" Saglit akong tumalikod sa kanila dahil sunod-sunod pumatak ang aking mga luha.

Paano ako sasaya kung sa tuwing kasama ko siya ay iba naman ang nasa isip niya? How can I be happy knowing that the person whom I'm always with is still waiting for someone else to comeback? Ako ang kasama pero ibang tao ang mahal niya.

I was about to confess today since it's his birthday but turned out to be my day. The day when I lose the game.

Then it just makes me realize one thing. Na hindi lahat ng bagay ay p'wedeng ipaglaban. Hindi na ako dapat tumaya sa isang laro na kung saan sa una pa lamang ay talo na ako.

Not every thing you love is worth the risk. In my case, I see different side of love. Ang pagmamahal na handang maghintay kahit walang kasiguraduhan at pagmamahal na pipiliing itago dahil hanggang pagkakaibigan lamang.