Straatrat | ✔

Hoofdstuk 6. | De eerste keer nablijven

∞
M I A

"Hoe was het bij Alex gister?" vraagt Valerie direct als ik de school binnen wandel.

"We zijn niet naar hem gegaan," antwoord ik. "We zijn naar de McDonalds geweest en hebben daar iets van een uur eraan gewerkt. Daarna moest ik weg." Technisch gezien waren zijn letterlijke woorden 'rot gewoon op', maar dat ik vertel ik haar niet.

"Romantisch, hoe leuk vind je hem?" vraagt ze breed grijnzend. Haar ogen kijken me twinkelend aan.

"Leuk? Absoluut niet, hij is een klootzak," zeg ik direct. Ik dacht dat hij en ik misschien op weg waren om vrienden te worden, maar na gister is dat goed verpest.

"Nou, dat is jammer. Hij is echt heel hot, heb je hem gezien? Ik heb dus gym met hem en dan moet je hem eens zien," zegt ze.

"Ik wil niks met hem, zijn innerlijk is waardeloos," zeg ik.

"Dus het heeft niets te maken met je eeuwig jaar durende crush op Matthijs?" vraagt ze met dezelfde grijns als zonet.

Ik voel direct hoe ik rood aanloop. "Nee."

"Over Matthijs gesproken, hij kijkt naar je." Valerie wenkt in de richting van een jongen die in een witte NASA trui en een zwarte broek met zijn vrienden staat te praten. Tot mijn verbazing zie ik ook hoe zijn donkerblauwe ogen in mijn richting kijken. Zodra hij doorheeft dat ik ook naar hem kijk, glimlacht hij en loopt naar me toe.

Volledig in paniek kijk ik Valerie aan die een nog grotere grijns heeft dan zonet. "Succes, meid. Ik zie je bij Nederlands." Daarna loopt ze weg en laat mij achter terwijl mijn crush nu zo goed als voor me staat.

"Hey, Mia toch?" vraagt hij met een glimlach die nog leuker is van dichtbij dan ik ooit had kunnen denken.

"Ja," antwoord ik verlegen. Ik haat het dat ik er nu waarschijnlijk uit zie als een tomaat.

"Misschien een beetje random, maar vind je het leuk om een keertje wat te drinken samen na school?" Zijn ogen kijken me hoopvol aan en ik merk hoe ik bijna flauwval van de spanning.

"Ja, lijkt me super," zeg ik misschien iets te enthousiast.

"Echt? Oké, cool. Wil je m'n nummer? Dan kunnen we appen," vraagt hij. Ik knik en haal mijn telefoon uit mijn broekzak. Hij typt zijn nummer in in mijn telefoon en geeft het ding daarna terug.

"Ik zie je dan vanmiddag," zegt hij dan waarna hij weer terugloopt naar zijn vrienden.

Met een brede glimlach op mijn gezicht en niet beseffend wat er zojuist is gebeurd, ga ik naar het Nederlands lokaal waar Valerie en Samuel samen op me staan te wachten.

"En?" vraagt Valerie enthousiast.

"We gaan wat drinken na school volgens mij," zeg ik glimlachend. Ik merk hoe mijn wangen ondertussen rood zijn geworden.

"Lekker bezig, meid." Samuel geeft me een trotse knuffel. Daarna lopen we met z'n drieën het lokaal binnen en ga ik achterin zitten. Niet veel later begint mevrouw van Dam met vertellen, maar ik luister niet echt. Ik zit met mijn gedachten alleen maar bij Matthijs. Ik had nooit verwacht dat hij me ooit op een date zou vragen, als het tenminste een date is.