Straatrat | ✔

Hoofdstuk 11. | Weinig empathie

∞
M I A

Ik zie hoe Alex het huis uitloopt nadat hij net zijn drankje op de grond heeft gegooid. Ik snap niet waarom hij nu weer kwaad is, maar dat is niks nieuws. Dat het is het irritante aan hem, hij is altijd kwaad en dat altijd zonder reden. Tenminste, dat denk ik. Hij verteld ook nooit waarom hij kwaad is, hij snauwt gewoon iedereen af.

Maar ik ga nu geen aandacht aan hem besteden, ik ben hier met Matthijs, niet met Alex. Precies op dat moment komt Matthijs weer teruggelopen. Hij is wel lang weggeweest, maar ik gok dat hij gewoon met vrienden stond te praten.

"Hey, ik heb een Bacardi-cola voor je gehaald." Hij drukt de beker in mijn hand en neemt zelf een slokje van zijn eigen drankje. "Heb je het naar je zin vanavond?"

Ik knik. "Ja hoor." Ik neem ook een slokje van mijn drankje en merk dat het anders proeft dan het drankje dat ik hiervoor had, ik weet niet zeker of ik het wel lekker vind, maar dat vertel ik Matthijs maar niet. Hij doet echt zijn best volgens mij.

Verderop zie ik Valerie naar me zwaaien, gebarend dat ik naar haar toe moet komen. Ik knik even richting Matthijs, maar ze blijft zwaaien.

"Ga maar hoor, ik wacht hier wel," glimlacht Matthijs. Ik knik en loop snel richting Valerie.

"Sorry dat ik je stoor tijdens je date, maar ik ga met een jongen die ik hier ontmoet heb mee naar huis. Dus je hoeft niet op mij te wachten als Chris jullie thuis brengt," zegt Valerie. Ze glimlacht als ze het over de jongen heeft.

"Welke jongen?" vraag ik benieuwd. Ze bloost.

"Hij heet Hugo, als het iets wordt stel ik hem aan je voor. Beloofd," zegt ze. Ik knik instemmend.

"Wees wel voorzichtig," zeg ik.

"Jaja, komt wel goed. Wees jij nou maar met je hoofd bij Matthijs," grinnikt ze. "Ik zie je morgen op school." We geven elkaar een knuffel en daarna loop ik weer terug naar Matthijs die ondertussen in gesprek is met een andere jongen, vermoedelijk een vriend van hem.

"Daar is ze weer," glimlacht Matthijs als hij me weer ziet. "Was er iets met je vriendin?"

"Nee, hoor. Ze gaat naar huis met een jongen," antwoord ik. "Dus ze rijdt niet met ons mee."

"Oke, prima. Hoe laat wil je eigen weer naar huis? Dan zeg ik dat tegen Chris," zegt hij.

"Maakt mij niet zoveel uit, zolang het maar voor één uur is," antwoord ik. Dat is wanneer mijn ouders thuiskomen van hun date en ik heb liever niet dat ze zien dat ik gedronken heb. Dan krijg ik weer weken een preek over hoe teleurgesteld ze in me zijn terwijl Quinten ook zo vaak naar feestjes gaat.

"Dat is geen probleem," zegt Matthijs. "Hey, ik wilde eigenlijk wat tegen je zeggen. Vind je het goed om even naar boven te gaan? Het is hier zo druk en ik wil wel dat je het goed kan verstaan."

Door de drank kan ik minder goed nadenken en dat is ook waarom ik direct antwoord. "Ja hoor, is goed." Hij knikt glimlachend en achter hem aan lopen we door de mensen massa naar de trap en daarna naar boven. Hij opent de deur van een kamer en ik stap naar binnen. Hij doet de deur weer dicht en gaat op het bed zitten, waarschijnlijk is dit dus een slaapkamer van een van de bewoners van dit huis. Hij klopt naast hem op het bed en ik neem naast hem plaats.