Straatrat | ✔

Hoofdstuk 25. | Opsporing verzocht

∞
M I A

"Hoe gingen jullie toetsen vandaag?" vraagt mijn moeder terwijl ze wat aardappelen opschept. Ze gaat weer zitten en doet er nog wat jus overheen.

"Die van mij ging wel goed, maar Frans is ook niet het moeilijkste vak," antwoord mijn broer.

"Die van jou, Mia?" vraagt mijn vader. Hij kijkt me ergens streng aan, ik weet zeker dat hij nog steeds boos is over alles wat er de laatste tijd is gebeurd. Ik kan hem niet vertellen dat het meeste door Alex komt, stel dat ze elkaar ooit ontmoeten dan wil ik wel dat ze elkaar mogen.

"Ook goed, vooral Aardrijkskunde," zeg ik snel. Hij knikt en gaat weer verder met eten.

"Hebben jullie ook goed geleerd voor de toetsen van morgen?" vraagt mijn moeder daarna.

"Jaahaa, waarom zoveel gedoe om die toetsweek?" zucht Quinten. Hij zet zijn bord in de vaatwasser.

"Het is belangrijk dat jullie goede cijfers halen, zeker voor jou. Als je school niet goed gaat, mag je niet meer bij Feyenoord onder de achtien spelen," zegt pap. Quinten zucht.

"Best, maar volgend weekend ga ik met vrienden een weekend weg. Omdat het vakantie is," zegt hij.

"Ga je geen kerst vieren met ons?" vraagt mijn moeder verbaasd. En ergens ook teleurgesteld volgens mij.

"Onze vakantie begint achttien december dus ik ben echt wel terug voor de vijventwintigste," reageert hij daar weer op. Mijn moeder zucht opgelucht.

"Zullen we zo met z'n allen televisie kijken? We doen niet zoveel meer samen," zegt ze.

"Prima," zeggen ik en mijn broer. Ook mijn vader is het er mee eens, mits we onze toetsen voor morgen goed kennen.

Nadat ik mam heb geholpen met de afwas, gaan we met z'n vieren op de bank zitten. Mijn moeder heeft een bakje met pistachenoten op tafel gezet en ik neem er snel eentje. Mijn vader zapt door alle TV zenders en zet dan maar op Opsporing verzocht.

"Kut programma dit," hoor ik Quinten naast me zeggen waardoor ik grinnik. Ik pak nog snel een nootje, maar stik er dan bijna in als ik iets op het programma zie. Ik probeer het te verstaan, maar mijn broer praat er door heen.

"Kunnen we iets anders kijken?" vraagt Quinten.

"Kan je stil zijn?" sis ik direct.

"Jezus, chill. Gelukkig is het bijna afgelopen," zegt hij. Dan lukt het me om het te verstaan.

"Twee avonden geleden is er bij de juwelierszaak van Kamp juwelen een brute overval gepleegd. De eigenaresse is bedreigd met een geweer en haar telefoon is kapot getrapt. De overvallers hebben minstens honderdduizend euro aan geld en juwelen gestolen. Er zijn camerabeelden vrijgegeven door de politie, iedereen de tips heeft kan de politie contacteren op het politienummer. Hierna komen de camerabeelden in dit programma," vertelt de presentatrice.

Ik voel hoe ik misselijk wordt nadat de camerabeelden op het scherm verdwijnen. Ik zie hoe drie gemaskerde mannen bezig zijn met het overvallen van de vrouw. Een van de mannen trapt iets uit haar handen en ik herken hem direct. Niemand anders zou hem herkennen met die kleding aan, maar ik zie het direct. Zijn houding, de manier waarop hij loopt, ik twijfel geen seconde. Dat is Alex.