Straatrat | ✔

Hoofdstuk 45. | Domme keuzes

∞
A L E X A N D R O

"En toen zei hij opeens dat hij m'n facking vader was," sluit ik het verhaal af. Ik heb letterlijk mijn hele verhaal verteld, ik ben denk ik twee uur bezig geweest en al die tijd heeft ze alleen maar geluisterd, precies zoals het perfect is.

"Jezus, dat is heftig," zegt Mia geschrokken, als ze begrijpt dat ik klaar ben. Even is het stil en laat ze alles wat ik heb verteld, tot haar doordringen. Ik heb alles verteld over Sergej, wat voor werk ik heb gedaan en nu ook over Nicolas. Ze weet het nu allemaal. "Had je nooit gehoopt of verwacht dat je hem zou ontmoeten? Toen je klein was."

Ik denk even na, maar weet wel wat ik wil zeggen. "Toen ik klein was, zag ik altijd andere kinderen met hun vaders spelen en lachen en op die momenten kon ik alleen maar denken aan wie mijn vader was. Ik dacht altijd, daar ging ik altijd voor bidden voor ik ging slapen wat er op school ook gebeurde, dat mijn vader een superheld was en de wereld aan het redden was en op een dag mij ook zou redden van mijn stiefvaders. Dan zou hij mij en mijn moeder meenemen naar een mooi huis en zou hij haar beter maken. Dan zouden we weer met z'n drieën zijn, zoals het hoorde," vertel ik. Mia kijkt me even glimlachend aan. "Maar hoe ouder ik werd, besefte ik gewoon dat dat nooit zou gebeuren. En het moment dat ik naar de middelbare school ging, wist ik gewoon dat hij ook een junk zou zijn en niks met me te maken wilde hebben. Daarna heb ik nooit meer gehoopt dat hij me zou helpen, toen ben ik mezelf gaan helpen en fixte ik m'n shit zelf, zonder te hopen dat een vader dat voor me zou doen."

Ik kijk weer naar Mia die tranen in haar ogen heeft. Ik weet dat ze nu totaal geen idee heeft hoe moet reageren en eerlijk gezegd hoeft dat ook niet. Ik heb deze gedachten over mijn vader nog nooit tegen iemand uitgesproken en ondanks alles, wil ik niets liever dan het tegen haar zeggen. Ze schuift iets dichter naar me toe en legt haar hoofd op mijn schouder. Ik reageer eerst met een rilling op de aanraking, maar laat het maar. Ergens voelt het ook wel goed, wetende dat ze hier nu tegen mij aan zit en niet tegen die fucker.

"Is er een kans dat hij liegt? Over het zijn van je vader?" vraagt Mia dan. Ik schud meteen mijn hoofd.

"Echt niet, hij is for real de oudere versie van mij, man," zucht ik. Ik haal even een hand door mijn haar en wanneer Mia dat ziet, zie ik even de teleurstelling in haar ogen. Fack, waarom ben ik naar de kapper gegaan?

"Je haar is anders. Zoals het was. Maar het is leuk," merkt ze op. Ik knik.

"Ja, het werd te lang," mompel ik schuldig.

"Maar terug naar je vader, wil je hem dan leren kennen of niet?" vraagt ze. Ze gaat weer rechtop zitten en kijkt me aan met haar prachtige lichtblauwe ogen.

"Nee, ik hoef geen vader. Ik heb er zeventien jaar zonder geleefd, nu is het echt te laat. Hij had er vroeger voor me moeten zijn, niet nu meer," zucht ik. "Ik vergeef mensen niet, dat weet je."

Meteen zie ik hoe die woorden haar doen schrikken, omdat ik weet dat zij weet dat dat ook deels over haar gaat. Ik wil haar vergeven, maar ik kan het gewoon niet. Ik kan het echt niet, de gedachte dat ze met haar lippen Samuel heeft gezoend, maakt me fucking misselijk. Ik kan gewoon niet meer normaal bij haar zijn zoals het eerst was.

"Alex, ik weet dat dat over die zoen gaat," zegt ze dan. Ik knik instemmend. "Je moet wat weten daarover."

"Wat?" vraag ik meteen, hopende dat het een of andere zieke grap was.

"Ik heb hem niet terug gezoend. Hij zoende mij, meer is er niet gebeurd," bekent ze dan. Verbaasd kijk ik haar aan.

"Is dat een of andere domme grap zodat ik je ga vergeven?" vraag ik meteen, kwader dan ik had gedacht.