Straatrat | ✔

Hoofdstuk 44. | Eerste knuffel

∞
A L E X A N D R O

"Wie dan? Ik heb iedereen hier toch al ontmoet om een of andere reden," zeg ik, terwijl ik even naar Leya kijkt die me hulpeloos aankijkt, terwijl hij vader haar bijna dwingt met een random man te praten.

"Niet iedereen. Kom maar mee," zegt Sergej. De grijns die op zijn gezicht staat bevalt me helemaal niet. Toch loop ik maar achter hem aan richting het einde van de zaal. Daar zie ik een man staan, die een volledig zwart pak draagt. Hij heeft donker haar dat naar achteren gekamd is en staat druk te praten met een vrouw. Naast hem staan twee bodyguards, strak voor zich uit te kijken. Allereerst loopt Sergej naar hem toe en gaat voor hem staan. De man kijkt op en zegt de vrouw dat ze weg moet gaan. Sergej geeft de man een kus op zijn hand als groet, denk ik. "Dit is Alex, meneer."

De man kijkt me met een glimlach aan. Zijn blik is vreemd. Het lijkt alsof ik die man ergens van herken, ik kan alleen niet plaatsen waarvan.

"Goed je eindelijk te ontmoeten, Alex. Ik ben Nicolas," zegt de man. Hij steekt zijn hand naar me uit en Sergej kijkt me dwingend aan. Ik haat het, maar ik geef de man een hand.

"Alex," mompel ik, ook al wist hij dat natuurlijk allang.

"Ik denk dat de bruiloft bijna begint, maar vind je het goed als wij daarna samen even gaan praten?" vraagt Nicolas, met dezelfde vreemde blik in zijn ogen als zonet. Wacht, heb ik iets verkeerds gedaan of zo? Is het moment dat ze me gaan vermoorden en daarna dumpen in de zee? Fuck. Waarschijnlijk wel.

"Waarvoor?" vraag ik. Ik zie hoe Sergej bijna in elkaar krimpt door mijn woorden en ik heb geen idee waarom. Het zal wel te maken hebben met dat hij Nicolas meneer noemt, waarschijnlijk is het een man die hoger in de rang staat dan hem zelf. Fack, wat wil hij dan van mij?

"Gewoon, we moeten even met elkaar praten," zegt de man. Ja, oke. Dit is echt het moment dat ze me gaan killen.

"Oke," zeg ik, omdat ik niet denk dat ik echt een keuze heb op dit moment. Als ik nee zeg, komen ze me sowieso alsnog halen. Misschien kan ik op deze manier nog proberen om er alleen zwaargewond van af te komen.

"Goed, geniet van de bruiloft. Ik wacht erna boven op je, daar doen we wel even een drankje samen," zegt Nicolas, verwijzend naar de bar die boven in het gebouw is. Ik knik. Daarna lopen Nicolas en zijn beveiligers weg.

"Wat wil hij van me?" vraag ik direct aan Sergej, die zijn schouders ophaalt.

"Dat vraag ik me ook af," zegt Sergej. "Nou kom. Amber is er al bijna en iedereen moet nog gaan zitten." Ik knik en loop richting Leya, naast wie ik ga zitten. Sergej gaat aan de andere kant naast me zitten, vervolgd door allemaal mensen van wie ik de naam nu alweer ben vergeten.

"Wat wilde Nicolas?" vraagt Leya fluisterend aan me.

"Je kent hem?" vraag ik meteen. Misschien kan zij me wat meer vertellen over die man.

"Hij is bevriend met m'n vader, hij komt wel eens bij ons thuis. Verder heb ik niet echt met hem gesproken," legt Leya me uit. Ik knik begrijpend.

"Ik weet niet wat hij wilde, hij wilde zo even praten zei hij," zeg ik.

"Dat klinkt eng," zegt Leya grinnikend. Ik wil nog iets zeggen, maar dan opeens gaan de meeste lichten in het gebouw uit, op een paar kleine lichtjes op het plafond na zodat het lijkt alsof er een sterrenhemel is te zien.

"Stilte graag," zegt de trouwambtenaar, die al vooraan staat. Naast hem staat Eloy, met een brede glimlach op zijn gezicht. Ik kijk even naar achteren en zie Nicolas op een stoel achter me zitten. Ik slik even, duidelijk door de blik die hij in zijn ogen heeft wanneer hij me aankijkt. Die man is echt facking vreemd.