Straatrat | ✔

Hoofdstuk 7. | Nummer 82

∞
M I A

Maandagmorgen loop ik met een gigantische glimlach op mijn gezicht de school binnen. Het moet er vreselijk dom uit zien, maar dat maakt me niks uit. De date met Matthijs zaterdag was echt geweldig, we zijn naar een romantische komedie geweest die door zijn aanwezigheid nog leuker was dan de eerste vijf keer dat ik  hem heb gezien met Valerie en Samuel. Daarna hebben we nog een ijsje gehaald bij de plaatselijke snackbar en die opgegeten in het park. Pas om twaalf uur 's nachts heeft hij me naar huis gebracht.

En als klap op de vuurpijl hebben we gister nog de hele dag geappt en gefacetimed. Toen ik vanmorgen wakker werd, was er zelfs een goedemorgen appje. Hij is nog leuker dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

Ook heb ik zondag met Sam en Val afgesproken en moest ik alles tot in de details vertellen over hoe de date was gegaan. Allebei waren ze super blij voor me en denken ze dat we echt iets gaan krijgen.

Diezelfde glimlach verdwijnt al weer als ik Alex zie lopen met zijn handen in de zakken van zijn hoodie terwijl hij allemaal kwade blikken geeft aan voorbij lopende bruggers. Ik weet precies wat hij vrijdagmiddag heeft gedaan, ik heb het gezien. Hij heeft die onschuldige derde klasser die alleen maar een gesprek met hem kwam voeren, zomaar klappen verkocht tot hij niet eens meer op kon staan. Het was ook erg naïef van me om te denken dat hij dat buiten school niet zou doen, hij heeft niet voor niets altijd blauwe plekken.

Ik weet nu niet meer zo goed wat ik moet met onze afspraak van vanmiddag. Aan de ene kant wil ik wel langskomen nu hij me eindelijk een soort van beetje toelaat in zijn leven, maar aan de andere kant weet ik ook wat voor gevaarlijke jongen het is. De afgelopen dagen was ik een deel van mijn angst voor hem verloren, maar die is nu weer terug. Ik weet niet of ik nog wel in dat leven wil zitten, straks doet hij hetzelfde bij mij en maakt hij zijn bedreigen om me af te maken waar. Je hoort vaak genoeg dat vrouwen vermoord worden door gestoorde mannen met korte lontjes en woede problemen, iets wat precies Alex omschrijft.

Ik loop, zodra de bel gaat, naar mijn les geschiedenis waar Valerie en Samuel al samen in het lokaal zitten te wachten. Niet veel later begint de docent met zijn les, ik let niet echt op. Ik ben vooral met mijn gedachten bij Matthijs. Ik vraag me af of hij hetzelfde gevoel heeft voor mij als dat ik voor hem heb. Hij heeft namelijk geen vijf jaar durende crush op mij die ik wel op hem heb.

"Zit je weer met je hoofd bij Matthijsje?" vraagt Samuel grinnikend. Ik voel hoe mijn wangen rood worden en kijk snel naar mijn sneakers die opeens behoorlijk interssant zijn. "Jullie krijgen echt wel wat, maak je geen zorgen."

"Toch jammer van Alex, hij is een stuk knapper," hoor ik Valerie mompelen.

"Nee, Val. Die Alex is echt niks voor haar, die is eng. Matthijs is chill," reageert Samuel op haar.

"Ik wil sowieso niks met Alex," kom ik tussen beide om een discussie te voorkomen.

"Beter," zegt Samuel. Daarna krijgen we een waarschuwing van de docent en besluiten we dat het een beter plan is om op te letten en dit gesprek later te voeren.

-∞-

Met een snelle pas loop ik de school uit. Ik hoop dat Alex onze afspraak vergeten is en ik nu in een rechte lijn naar huis kan gaan. Even later kom ik aan bij mijn fiets die ik snel van het slot haal en daarna uit het fietsenrek. Precies als ik op wil stappen en wegfietsen, hoor ik de zware stem van Alex achter me.