Straatrat | ✔

Hoofdstuk 20. | Het leven is fucking oneerlijk

∞
A L E X A N D R O

Ik gooi mijn peuk in een waterplas en wacht daarna op Sergej die me naar een locatie zou brengen. Ik heb de afgelopen dagen veel kleine klusjes gedaan voor hem, auto's stelen, mensen in elkaar slaan en dat soort dingen. Maar nu is het weer tijd voor een grotere klus, anders zou hij me niet willen ontmoeten.

"Stap in!" roept een stem. Sergej zijn auto staat voor me. Het is een zwarte Range Rover met geblindeerde ramen. Iets totaal anders dat de auto van Najib, die in een polo rijdt.

Ik loop snel naar de auto en maak de deur open. Ik ga naast Sergej achterin zitten en zijn chauffeur begint met rijden.

"Waar gaan we naar toe?" vraag ik, terwijl ik door de ramen probeer te kijken.

"Kan ik je niet zeggen," zegt Sergej stellig. Ik knik.

"Ruik je nou naar sigaretten rook?" vraagt hij als we een tijdje hebben gereden. "Ik had godverdomme gezegd dat je moest stoppen!" Fuck, ik had niet moeten roken net voor hij me kwam ophalen.

"I know, ik ben er mee bezig. Maar dat gaat niet zo fucking makkelijk, dat snap je toch wel?" antwoord ik.

"Beetje meer respect, knul. Ik kan je zo weer degraderen tot een facking dealer en dan heb je geen keus meer," snauwt hij. "Geef me je sigaretten maar."

Mompelend vloekend haal ik het pakje sigaretten uit mijn broekzak en geef ze aan hem. Hij maakt het raam open en gooit het zonder enige twijfel naar buiten.

"Dat was makkelijk," lacht hij. Daarna pakt hij een fles champagne die in de auto staat en schenkt een glaasje voor zichzelf in.

Kut mongool. Ik koop gewoon weer nieuwe. Manuel rookt ook, die heeft vast nog wel wat voor me.

Ik weet niet precies wat ik ervan vindt nu ik soort van bij hem woon. Hij heeft me toen ik fucking vier was wel achtergelaten bij mijn moeder de junk en die vriend die ze toen had, gigantische klootzak natuurlijk. Hij kon toen ook een melding maken bij Jeugdzorg ofzo en dan was ik nu niet totaal fucked up geweest in m'n hersenen. Dan kon ik gewoon normaal doen tegen Mia, m'n gevoelens voor haar toegeven en een relatie met d'r nemen. Nu kan dat allemaal niet.

Maar aan de andere kant, als hij dat had gedaan, was Cedro alleen opgegroeid tussen m'n moeder en die stiefvaders en had hij alle shit meegemaakt, dat is nog duizend keer erger dan dat het bij mij gebeurd is. Misschien moet ik Manuel dan juist dankbaar zijn. Voor nu komt het me wel goed uit dat hij zoveel spijt heeft, dan heb ik tenminste een dak boven m'n hoofd en genoeg eten.

Dan stopt de auto en stappen we uit bij een klein huisje in the middle of nowhere. We stappen uit en ik loop achter hem aan naar binnen. Als hij de deur opent, zie ik een paar andere mannen die ik niet ken en ook nog nooit gezien heb.

"Alex, dit zijn Tank, Bulldog en Beuker. Niet hun echte namen, maar die hoef je ook niet te weten," zegt Sergej. Hij stelt alle mannen van links naar rechts voor. Ze zijn duidelijk een stuk ouder dan me, ik vraag me af wat Sergej wil dat ik hier doe.

"Wij hebben het plan al gemaakt, Baas," zegt Bulldog nors. "We hoeven er geen kleuter bij die alles gaat opfokken."

"Kleuter? Bro.." wil ik beginnen, maar Sergej kapt me af. Klootzak, ik laat me echt geen kleuter noemen.