Straatrat | ✔

Hoofdstuk 39. | "Waar ben ik in verzeild geraakt?"

∞
M I A

"Mia, ik heb echt je hulp nodig met Duits. Ik snap helemaal niks van die grammatica en ik stress echt door die toets van morgen die ik moet inhalen. Jij had een acht en een half toch?" zegt Samuel direct, als we samen richting het lokaal lopen. Valerie is ziek vandaag, wat wel jammer is, maar met Samuel praten is ook altijd leuk.

"Wat snap je allemaal? Het is niet heel moeilijk op zich," zeg ik. "Wanneer krijg je een derde naamval?"

"Uh," stamelt hij terwijl hij rood aanloopt. Ik lach.

"We kunnen na school wel afspreken, dan leg ik het je uit," stel ik voor. Hij knikt meteen enthousiast.

"Is goed, David is wel thuis, maar ik vraag wel of hij niet naar onze kamer kan gaan," zegt hij, verwijzend naar zijn broer.

"Dat is prima, Daavie mag me wel," grinnik ik. We pratend lachend over die zomer dat we met z'n drieën naar het zwembad waren geweest en ik hem van de springplank heb geduwd en hij wel een week water in zijn oor had. Daarna gaan we samen in het lokaal zitten en pakken onze boeken erbij om met de les te beginnen, die veel te lang duurt. Gelukkig hebben we daarna pauze en gaan we samen aan een tafel zitten.

"Heeft jouw moeder nog die scones gemaakt?" vraag ik en mijn vraag word meteen beantwoord wanneer hij zijn broodtrommel erbij pakt. Meteen steel ik een van de overheerlijke scones die alleen Maria kan maken.

"Volgens mij kijkt Alex naar je," hoor ik Samuel zeggen als ik de scone aan het eten ben. Ik kijk op en zie Alex verderop met zijn vrienden staan, maar hij kijkt naar mij. Als hij door heeft dat ik ook naar hem kijk, maakt hij met zijn hand een gebaar dat ik moet komen. "Ga maar, ik eet je scone niet op."

"Je moet het eens proberen," grinnik ik. "Ik ben zo terug, Sam."

"Doe voorzichtig," hoor ik hem nog zeggen terwijl ik richting Alex loop die een paar meter in mijn richting komt. Zijn haar is nog steeds lang, zoveel haast zit er dus niet achter om naar de kapper te gaan.

"Waarom zit je alleen met hem?" vraagt hij aan me, terwijl hij een hand door zijn haar haalt. Ik ruik meteen de geur van rook wanneer hij praat, wat ik nogal goor vind.

"Valerie is ziek," antwoord ik, terwijl ik wel door heb dat dit weer zijn jaloerse gedrag tegenover Samuel is.

"Oh," zegt hij. "Oke. Maar ik wilde vragen of je wilde afspreken vandaag? Die ene film waar je het over had staat op Netflix nu."

"Klinkt goed, maar kan het morgen ook?" stel ik voor.

"Waarom vandaag niet dan?" vraagt hij met samen geknepen ogen.

"Ik zou al met Samuel afspreken, ik moet hem echt Duits uitleggen, anders haalt hij echt een twee," zeg ik, hopende dat hij het laat gaan.

"Alleen met hem? Serieus?" zucht hij. Ik rol even mijn ogen, maar zeg niks.

"Vertrouw me gewoon, ik leg hem Duits uit en dat is het. Je moet me gewoon vertrouwen. Het is niet zo dat elke jongen verliefd op me is," zeg ik dan toch wel wanneer hij niks zegt.

"Ik vertrouw jou ook, maar hem niet. En dat ga ik ook niet doen, en daar heb ik geen spijt van," zegt hij. "Maar dat duurt niet de hele avond toch? Anders kunnen we in de avond wel wat doen. Is er iemand thuis bij jou in de avond?"

"Ja, iedereen is thuis," zeg ik zuchtend.

"Misschien kunnen we dan naar het oude appartement waar mijn moeder eerst woonde?" stelt hij uit zich zelf voor.

"Kan dat dan?" Ik weet dat hij geen leuke tijd heeft gehad in dat appartement dus het verbaasd me dat hij daar wil zijn.

"Ik denk het wel, ik heb de sleutel nog en dan neem ik m'n laptop wel mee," zegt hij. Ik knik blij.