Straatrat | ✔

Hoofdstuk 75. | Bittere koffie

∞
M I A

4 April. Alex achttiende verjaardag. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat hij helemaal niks wilde doen, maar het idee om samen in zijn vaders auto naar Walibi te rijden en daar de hele dag door te brengen, klonk toch wel goed in mijn oren. Ik gok dat Alex het vooral wilde zodat hij niet bij Nicolas is op zijn verjaardag, maar dat ter zijde.

"Jij hebt de kaartjes op je telefoon toch?" vraag ik, terwijl ik in de auto stap. Hij stapt aan de bestuurderskant in en gooit de deur dicht.

"Ja," antwoord hij. "Heb je die flesjes water meegenomen wat ik zei?" Ik knik en open de tas die ik op zijn kamer had gevonden, daar zit water in. Verder zouden we gewoon wat kopen bij een tankstation als we onderweg wat nodig hadden, alleen is water daar altijd zo duur. Het zo'n uur tot anderhalf uur rijden, ligt eraan of we file krijgen.

"Doe je wel even je gordel om," zegt Alex, terwijl hij het zelf ook doet. Grijnzend kijk ik hem aan. "Wat? Anders piept die auto de hele tijd."

"Ja ja, dat geloven we allemaal," zeg ik, terwijl ik mijn gordel om doe en in dat dingetje klik. "Nou hup, gaan."

"Het is toch pas om tien uur open, dus we redden het wel," zegt hij, waarna hij de sleutel in de auto draait en de auto start. Vervolgens rijden we de oprit van zijn vader af.

Al snel belanden we op de snelweg richting Biddinghuizen waar Walibi is. Eerlijk gezegd ben ik er maar een keer eerder geweest met school in de tweede, maar toen was ik als de dood voor de Goliath. Samuel ook hoor, dus Valerie is er met een andere vriendin een paar keer in geweest. Ik ben samen met Sam naar de Crazy River geweest, wat best leuk was, maar we wel de rest van de dag zeiknat waren.

Misschien is het raar, maar ik denk dat Alex die auto rijdt een van de meest aantrekkelijke dingen is die ik ooit heb gezien, de manier waarop hij met twee handen dat stuur vast houdt en voor zich uitkijkt naar de weg. Zijn scherpe kaaklijn is duidelijk zichtbaar en maakt hem nog tien keer knapper.

"Verdomme, rij gewoon door," vloekt hij dan, als de rij auto bijna stil staat. "Kut file." Hij laat een hand los van het stuur en leunt daar even op.

"Als je file haat kan je beter terug gaan naar je Vespa, lieve schat," plaag ik hem.

"Is goed, volgende keer gaan we naar Disney met de scooter," mompelt hij daarna sarcastisch. Ik moet lachen om zijn chagrijnige houding.

"Niet zo chagrijnig, het is wel je verjaardag he," zeg ik.

"Ja, geweldig. Mijn verjaardag," zegt hij weer sarcastisch, waarna we weer een beetje kunnen door rijden, maar het nog steeds best druk is voor half tien in de ochtend.

"Heb je je verjaardag eigenlijk ooit eerder gevierd?" vraag ik en hij schudt zijn hoofd.

"Nee, nooit. Het boeit me echt niks, je wordt een jaar ouder, that's it," antwoord hij.

"Nou, door mij gaat daar nu verandering in komen. We gaan op je verjaardag wat leuks doen, elk jaar. Beloofd," zeg ik dan.

"Moet dat? Ik vind de hele dag films kijken met Doritos of in de jacuzzi ook leuk genoeg," reageert hij.

"Als dat jouw definitie is van iets leuks, doen we dat volgende keer. Maar dat betaal ik de snacks en zo," zeg ik. Hij schudt zijn hoofd.

"Nee, het is mijn verjaardag dus ik mag kiezen," grijnst hij dan, waardoor ik moet grinniken. "Ga jij wat doen met je verjaardag? Sinds jij en je broer dezelfde verjaardag hebben."

"Ja, we houden elk jaar wel een feestje. Niet echt met drank of zo, maar gewoon voor familie en vrienden. Vorig jaar was het iets groter omdat we zestien werden, maar dit jaar doen we gewoon weer iets kleiners. En daar moet jij ook bij zijn, natuurlijk," zeg ik. Ondertussen zie ik dat.