Straatrat | ✔

Hoofdstuk 78. | "Altijd"

∞
M I A

"Weet je zeker dat je hier zin in hebt?" vraag ik aan Alex. "Als je het niet wil, hoeft het niet he." Ik leg mijn armen om zijn nek heen terwijl hij me glimlachend aankijkt.

"Nee, het is oke. Uitgaan is niet per se mijn ding, maar drank wel dus komt wel goed," plaagt hij me, waardoor ik met mijn ogen rol. "Grapje. Ik ga niet drinken. En je had gelijk over dat ik je vrienden in ieder geval moet proberen aardig te vinden."

"Gelukkig maar, kan je jezelf niet coma in zuipen vanavond. Dat geeft niet zo'n goede indruk," grinnik ik. "Ze mogen je vast wel, ze gaan wel in zien hoe erg je bent veranderd. Maar als Samuel weg sprint, moet je dat ook wel snappen."

"Dat doe ik ook, geloof me. Misschien moet ik gewoon niet zo wijfig doen en sorry gaan zeggen tegen die klootzak voor die hele shit van toen," zucht hij.

"Oeh, eindelijk klaar om je ego op te geven?" zeg ik, waarna hij lacht.

"Je bent nog steeds even erg," zegt hij. "Maar wel zeker dat uitgaan twee dagen voor je verjaardag een slim plan is?"

"Ja hoor. Alles is al voorbereid verder dus morgen hoeven we niks te doen," antwoord ik. "Op de dag zelf versieren we alles wel en zo."

"Dan gaan we morgen de hele dag in bed liggen," stelt hij voor. Ik knik.

"Klinkt als een goed plan," reageer ik. Buiten horen we een toeter van een auto. "Denk dat dat de anderen zijn. We zouden achter ze aanrijden naar hun favoriete club."

"Is goed," zegt hij. Ik maak me los van hem en wil vast naar de deur lopen, maar hij pakt mijn hand vast. "Zeker dat je niet liever met hun mee rijdt dan?" Ik schud meteen mijn hoofd.

"Nee, veel liever met jou," antwoord ik. Ergens is het wel schattig dat Alex veel onzekerder is dan dat hij laat blijken. Het grootste deel van zijn jaloezie is gebaseerd op het feit dat hij denkt dat anderen beter voor me zijn en dat ik hem uiteindelijk zal verlaten voor een ander, omdat ik hem ga zien zoals hij zichzelf ziet. Maar dat is bullshit voor mij. Soms wil ik zo graag dat hij zichzelf kan zien op de manier hoe ik hem zie, hoe perfect hij is.

"Oke, gelukkig," mompelt hij. Hij geeft me een kus en daarna lopen we via de trap naar beneden. Eenmaal buiten zwaai ik naar mijn vrienden en dan stappen we in de auto. We volgen Ryan die met zijn auto voor ons uit rijdt. Eigenlijk direct wanneer we weggaan, voel ik Alex' hand op mijn been waardoor ik glimlach en een hele tinteling door mijn lichaam gaat. Hij heeft zoveel effect op me, het is niet te geloven.

Al snel komen we aan bij een vrij drukke club, waar de mensen voor in de rij staan. Ryan parkeert zijn auto op een klein parkeerterreintje dichtbij waar gelukkig nog twee plekken vrij zijn. Als we uitgestapt zijn, loop ik met Alex naast me naar mijn vrienden.

"Alex, toch?" vraagt Ryan, die hem als eerste begroet. Alex knikt en geeft Ryan een hand. "Ryan. Samuels vriend."

"Ah oke," mompelt hij. Ik merk dat hij het ongemakkelijk vindt, zeker wanneer ik zijn arm om me heen voel en hij zachtjes in mijn arm knijpt. "Samuel?" Mijn nog steeds beste vriend kijkt op naar mijn vriend.

"Ja?" vraagt hij, ergens nog steeds lichtelijk bang voor hem.

"Sorry voor die shit toen. Ik was echt facking boos, ben nog nooit zo boos geweest. Maar ik had dat niet moeten doen, het ging echt te ver. Dus sorry," mompelt hij dan. Samuel knikt en ik krijg een glimlach op mijn gezicht.

"Thanks. Het is goed. Je hebt je straf ervoor gehad, toch?" zegt Sam dan, ook met een kleine glimlach. Alex knikt.

"Begin niet eens over die jeugdgevangenis," grinnikt hij. "Maar zijn we nu cool dan?"