Straatrat | ✔

Hoofdstuk 47. | "Jij bent het voor mij"

∞
A L E X A N D R O

"Oke, dus samengevat, Nicolas is jouw vader, je gaat naar de jeugdgevangenis, als je eruit komt ga je bij Nicolas wonen en je ex is toch niet vreemdgegaan?" vraagt Leya. Ik knik en steek mijn sigaret aan. Ik leun tegen de lantaarnpaal.

"Ja, klopt," zeg ik. Ik neem een hijs van mijn sigaret.

Nadat ik dus nog even met Mia had gepraat, ben ik naar het huis van Manuel gegaan en heb ik wat kleding en andere spullen bij elkaar gezocht. Ik slaap daar nog wel vanavond, maar daarna moet ik morgenochtend weg. Daarna appte Leya me en voelde ik toch wel ergens dat het beter was al ik haar ook even zou vertellen wat er was gebeurd, sinds ik vorige keer zomaar ben weggerend.

"Jezus, wat een verhaal. Maar hoezo is hij opeens je vader? Heeft hij nooit contact gezocht?" vraagt Leya. Ik schud mijn hoofd.

"Nee nooit," antwoord ik. Ze knikt.

"En de jeugdgevangenis? Wat the fuck heb je gedaan dat je daar terecht komt?" vraagt ze grinnikend, alsof het een grap is.

"Ik heb iemand in elkaar geslagen, je weet wel, die guy waarvan ik dacht dat m'n vriendin er vreemd mee ging," antwoord ik. "Die deed dus aangifte en verder ken je het wel."

"Mag je daar bellen of zo? Dan kunnen we wel een keer bellen, kan je me vertellen hoe het is. En als je wil kan ik wel eens langskomen? Misschien kan ik wat mee naar binnen smokkelen," zegt ze meteen enthousiast. Ik glimlach nep, eerlijk Leya is best aardig en zo, maar ik heb echt geen zin om elke dag met haar te bellen of om haar elke dag te zien.

"Ik weet niet of dat allemaal mag, ik heb niet zoveel info gekregen," antwoord ik, liegend. Ik weet wel dat ik mag bellen, het gaat dan van mijn eigen rekening af, mensen mogen alleen niet langskomen sinds het een gesloten inrichting is.

"Oh, ja oke. Laat maar weten wanneer je dat wel weet," zegt ze glimlachend. Ik knik en gooi mijn sigaret op de grond. Ik stamp hem nog even na. "Alex?"

"Ja?"

"Nu je zeg maar weet dat je ex niet vreemdgegaan is, komen jullie weer bij elkaar of niet?" vraagt ze mompelend. Met samengeknepen ogen kijk ik haar aan. Wat boeit dat haar? Dat zijn toch niet haar zaken? "Ik wil gewoon het beste voor je, je bent echt een aardige jongen."

"Nee. Ik moet haar vergeten, dat is wel duidelijk," antwoord ik dan maar. Wat waar is, ze heeft me volledig gefriendzoned zonet, ze wil me echt niet terug.

"Ik denk niet dat je iemand kan vergeten als je nog steeds wacht tot ze terug komen," zegt Leya tegen me.

"Wat bedoel je daar nou weer mee?" vraag ik, misschien iets te aanvallend. "Ik wacht helemaal niet tot ze terugkomt. Het uit, klaar."

"Uhu en daarom bel je haar wanneer je net iets hebt gehoord wat je leven veranderd," zegt ze. "Van alle mensen bel je haar. Alex wees eerlijk, heb je nog gevoelens voor haar?"

"Wat the fuck is dit allemaal? Wat kan jou dat schelen? Wat tussen mij en haar is zijn helemaal niet jouw zaken, bemoei je er godverdomme niet mee," snauw ik naar haar.

"Nu je toch twee weken de gevangenis ingaat, wil ik eerlijk zijn, oke?" zegt ze dan. Niet begrijpend kijk ik haar aan.

"Eerlijk waarover?" vraag ik. Ze zet een stappen in mijn richting.

"Hierover." Opeens komt haar gezicht veel dichterbij en staat ze op haar tenen. Ze drukt haar lippen tegen die van mij en meteen schrik ik me dood. Wat the fuck. Het moment dat ze me aanraakt, duw ik haar meteen weg. Godverdomme, dit wil ik helemaal niet. Ik wil niet dat andere meisjes me aanraken, ik wil alleen Mia. Alleen Mia.