Straatrat | ✔

Hoofdstuk 37. | Reuzenrad en fluiten

∞
M I A

"Zullen we hier zitten?" vraagt Valerie. Samuel en ik zijn het ermee eens en gaan aan een tafel zitten in de aula. Ik zet mijn tas op de grond en haal mijn broodtrommel eruit en vervolgens neem ik een hap van mijn boterham met jam.

Valerie vraagt iets van het huiswerk aan mij en ik besluit mijn Nederlands schrift gewoon te pakken en haar de antwoorden te geven, het uitleggen kan ik toch niet. Ze bedankt me en is daarna druk bezig met schrijven.

Ondertussen wordt mijn aandacht naar twee jongens getrokken die aan een andere tafel zitten. De ene jongen, die een zwart t-shirt en een zwarte jeans draagt, valt me direct op. Zijn haar is nog steeds lang, wat ik super leuk uit vind zien, maar hij duidelijk niet. Vorige keer toen hij voorstelde om naar de kapper, heb ik zolang geprotesteerd dat hij het niet heeft gedaan. Ik glimlach even als hij grinnikt om een grap van Ibrahim, die naast hem zit.

"Mia?" hoor ik dan opeens vaag naast me. Ik draai me om en zie Valerie naar me kijken. "Eindelijk, ik dacht dat je vast gelopen was."

"Wat is er?" vraag ik.

"Ik wilde vragen wat je bedoelde met dit antwoord," zegt ze en ze wijst een van mijn antwoorden aan. Ik leg het snel even uit en dan knikt ze. Als ze het antwoord heeft ingevuld legt ze haar pen neer. "Ik zag je wel kijken naar Alex, hoor."

"Ja, sorry," zeg ik, rood aangelopen. Ik doe snel mijn broodtrommel weer in mijn tas en haal mijn fles water eruit.

"Hoe zit het nu eigenlijk tussen jullie?" vraagt ze terwijl ze me met een grijns aankijkt. Ik denk even na, ik heb geen idee of Alex wil dat mensen weten dat ik zijn vriendin nu ben. Het is dan wel nu echt zo, maar ik weet niet of hij wil dat de hele school dat weet. Valerie kennende weet over een dag iedereen het. Als een andere vriendin van Valerie precies op dat moment aan komt lopen, zie ik dat als een moment om het aan Alex te vragen.

Ik kijk even naar Alex, die nu ook naar mij kijkt. Ik houd mijn telefoon in de lucht en stuur hem daarna snel een berichtje. Hij lijkt het te begrijpen, want ik zie dat hij online verschijnt op WhatsApp.

U:
Hey, Lex.

Alex:
Ik zit tien meter verderop, waarom kom je niet gewoon hier?

U:
Ik wilde alleen wat vragen.

Alex:
O.

Alex:
Oke, wat is de vraag?

U:
Mogen mijn vrienden weten dat we nu zeg maar officieel een relatie hebben?

Alex:
Waarom vraag je dat?

U:
Ze vroegen ernaar en ik wist niet zeker of jij dat goed vindt.

Alex:
Ik vind het prima, maakt mij niet uit.

Alex:
Weet Samuel het tenminste ook ;).

Ik kijk even grinnikend naar Alex die ook naar mij grinnikt. Maar ik hoop niet dat hij echt denkt dat Samuel gevoelens voor me heeft, hij valt op jongens, maar dat weet Alex natuurlijk niet.

Alex:
Maar Mia, je hoeft niet om toestemming te vragen voor dingen bij mij of zo. Ik laat wel merken wanneer ik dingen kut vind of dan zeg ik het wel.

U:
Daar ben je goed in, ik spreek uit ervaring :).

Alex:
Grappig.