Straatrat | ✔

Hoofdstuk 18. | Potgrond

∞
A L E X A N D R O

Met fucking veel hoofdpijn word ik wakker op een matras in het huis van Sarkis. Zacht vloekend ga ik rechtop zitten en sta op. Ik loop met mijn kleding door de nauwe gang in het kleine huis van Sarkis, zijn ouders en zijn zes broertjes en zusjes. Ik snap niet precies waarom zijn ouders zoveel kinderen hebben genomen, ze hebben letterlijk drie slaapkamers. Sarkis slaapt met twee van zijn broertjes op de kamer, en daar hebben we nog een matras weten tussen te proppen zodat ik ergens kon slapen.

Op de andere slaapkamer staan twee stapelbedden waar op dit moment nog zijn drie zusjes slapen. Zijn jongste zusje, van twee maanden oud, slaapt nog bij hun ouders. Ik hoop voor dit huis dat dat echt het laatste kind was.

Eenmaal aangekomen in de krappe badkamer, staat een van zijn zusjes haar tanden te poetsen. Ik vloek even en gooi daarna de deur weer dicht. Ik wacht voor de deur tot ze de badkamer komt uitgelopen en ga daarna snel zelf naar binnen. Ik doe snel de deur op slot en zet daarna de kraan van de douche aan. Ik kom al een hele tijd bij Sarkis thuis en zijn ouders ontvangen me goed, als er iets voor terug doe natuurlijk. Daarom mag ik nu de hele middag hun tuin gaan opruimen, geweldig.

Als ik mijn boxer heb uitgedaan, stap ik onder de douche en laat het warme water over mijn lichaam stromen. Het water helpt een paar wondjes die op mijn knokkels zijn genezen.

Mijn aandacht wordt langzaam weer terug getrokken naar gisteravond. Nadat ik me zelf had bezopen in de kroeg, ben ik naar huis gegaan. Toen ik de deur opende, lagen overal spullen. Alles was kapot gemaakt en zelfs een raam was ingegooid met een baksteen waar een briefje aan vast zat.

"We vinden jullie wel." stond erop. Duidelijk bedoeld voor Jamar en mijn moeder, dus ik hoef me in principe niet teveel zorgen te maken. Toch wil ik niet meer naar huis gaan, omdat als ze terugkomen, ze me echt wel in elkaar gaan slaan, omdat ze waarschijnlijk denken dat ik hun zoon ben en het hun pijn doet, als ze mijn pijn doen. Niet dat ik niet terug kan vechten, maar tegen een hele gang probeer ik het maar niet. Zo dom ben ik dan ook weer niet.

Ik hoop maar dat mijn moeder veilig is en weet wat ze doet, maar ik gok van niet. Voor nu ben ik ook wel even klaar met haar shit opruimen.

Daarna ben ik dus teruggegaan naar de kroeg waar alleen Sarkis nog was. Ik vroeg hem of ik bij hem kon slapen en dat vond hij goed. Hij stelde er gelukkig niet teveel vragen over en daarna heb ik dus bij hem geslapen.

Nou ja, geslapen. Vooral nagedacht over wat er eerder die avond was gebeurd, met Mia. Ik had haar bijna gezoend, dat doe ik echt nooit. Zelfs niet als ik zwaar bezopen of stoned ben. Maar nu had ik het gedaan zonder erbij na te denken, of maar een druppel drank op te hebben.

Aan de ene kant haat ik mezelf dat ik haar niet echt gezoend heb, het voelde zo goed toen ik haar lippen bijna aanraakte en hoe haar ogen me bijna smeekte haar te zoenen. Maar aan de andere kant, ben ik blij dat ik het niet gedaan heb. Het zou dingen zo moeilijk maken, ze zou waarschijnlijk van me verwachten dat we een relatie zouden krijgen en daar ben ik absoluut niet klaar voor. Ik weet überhaupt niet of ik dat ooit wel ga zijn. Ik vind het wel chill hoe het nu tussen ons is, we kunnen normaal met elkaar praten zonder constant ruzie te maken, en als we hadden gezoend was waarschijnlijk nu totaal anders.

Toch kan ik het niet helpen en blijf ik maar denken aan haar zachte, roze lippen. Fuck.

Ik stap snel uit de douche en trek mijn kleren aan. Gelukkig kon ik een schone boxer en een schoon t-shirt van Sarkis lenen, anders was het facking goor. Als ik naar mezelf in de spiegel kijk, zie ik dat mijn haar er niet uit ziet. Ik probeer het wat te herstellen met de gel van Sarkis, maar het blijft voor geen meter zitten. Dan niet.