Straatrat | ✔

Hoofdstuk 79. | "Wat een tering zooi"

∞
M I A

"Nee, iets meer naar links," zeg ik tegen Alex, die doet wat ik zeg en de vlaggetjes iets meer naar links beweegt. "Ja, zet hem zo maar vast." Hij knikt en drukt de punaise in de muur, daarna wil hij de ladder afgaan, maar mijn woorden houden hem tegen. "Nee, toch iets meer naar rechts."

"Het is omdat je jarig bent," zucht hij, waarna hij de punaise iets naar rechts doet. "Is het zo goed, mevrouw?"

"Ja, doe hem zo maar," stem ik ermee in. Alex drukt de punaise erin en klimt dan wel de ladder af, waarna hij weer naar mij toeloopt. "We hadden echt eerder moeten beginnen, zo krijgen we nooit alles af." Hij grinnikt en slaat zijn armen van achter om me heen. "Lex, we moeten door."

"Gaat je broer niks doen?" vraagt hij dan.

"Hij heeft gister de halve avond ballonnen zitten op te blazen, en is nu de taart halen," antwoord ik. "Dus we moeten echt door met alles te versieren voor hij terug komt."

"Oke oke, wat wil je verder nog doen?" vraagt hij. Ik kijk even rond, de vlaggetjes hangen, de helium ballonnen en ballonnen met gewone lucht liggen en hangen verspreid door de woonkamer en keuken, de nummers 1 en 7 zijn goed zichtbaar, alleen de snacks missen nog.

"We moeten alle snacks even in bakjes doen en op de eettafel zetten, die moet daar tegen de muur." Ik gebaar naar de lange muur in de woonkamer.

"Is goed," zegt hij. We lopen naar de tafel en pakken hem beide aan een kant vast. Daarna loopt Alex naar achteren en zetten we hem tegen de muur aan, natuurlijk wel recht. "Teamwork." Ik geef hem een high five, waardoor hij moet lachen.

"Oke, de chips ligt in de kast, de bitterballen moeten nog even in de oven, de borrelnootjes liggen bij de chips, geldt ook voor de pindastokjes, de kaas moeten nog even vlaggetjes in en de toast ligt bij het brood," zeg ik tegen hem, als we in de keuken zijn.

"Ik ben het nu al kwijt," grinnikt hij, waarna ik een van de laatjes open en er een zak naturel, paprika en Alex' favoriete Doritos chips uithaal en die in zijn handen druk. Daarna geef ik hem ook een paar bakjes die hij aanneemt.

"Niet alles opeten he," zeg ik, als hij de Doritos openmaakt er eentje uithaalt en opeet.

"Nee joh, dat lijkt alleen maar zo doordat de helft lucht is," reageert hij, wanneer hij de bakjes met chips vult. "Mia?"

"Ja?" Ondertussen snij ik de blokjes met kaas en doe er een vlaggetje in.

"Geen idee of je het chill vindt, maar Robine en Ewout hebben zichzelf uitgenodigd, dus als je niet wil dat ze komen, dan schop ik ze er zo uit," zegt hij.

"Nee, ik vind het juist leuk dat ze komen. Ze zijn best aardig," reageer ik.

"Komen Valerie en Samuel ook?" vraagt hij dan voorzichtig, terwijl hij een nieuwe zak met chips opent. Ik haal mijn schouders op.

"Ik denk het wel, ik heb ze wel uitgenodigd, maar ik heb verder nog niks van ze gehoord op een simpele 'gefeliciteerd' na," antwoord ik mompelend. Alex knikt en hij bijt even op zijn wang. "Het is niet jouw schuld, Lex. Als zij het zo wil, is dat haar keus. Ik ga je niet laten vallen."

"Toch blijft het kut," zegt hij. Ik knik instemmend.

"Dat zeker, maar het is zoals het is," zeg ik. "Waar blijft Quin met die taart? Mam en pap komen zo bijna met oma." Ik kijk even op mijn telefoon, maar zie helaas verder geen berichten van hem.

"Hij zal zo wel komen, neemt ie z'n vriendin mee? En z'n vrienden?" vraagt hij. Ik knik.

"Ja Nina komt sowieso en ik denk z'n vrienden van school en z'n team, meestal nodigen we alleen onze beste vrienden uit zodat het niet te druk wordt met alle familie die komt," antwoord ik.