Straatrat | ✔

Hoofdstuk 10. | Niks voor mij

∞
M I A

"Ik weet het niet hoor, is het niet te strak?" mompel ik vragend als ik in het zwartje jurkje voor de spiegel sta.

"Nee! Het staat je echt super leuk. Matthijs vindt dat sowieso ook," zegt ze meteen. Zelf heeft ze een leren broek aan met daarboven een leuke top. Het staat haar zoals altijd super, ik ben best wel jaloers op haar uiterlijk. Alles staat haar goed.

"Wat nou als hij dat niet vindt?"

"Niet zo onzeker zijn, Mia. Als hij dat niet vindt heeft hij gewoon een bord voor z'n kop, je bent super mooi," zegt ze en ze kijkt met een tevreden blik in de spiegel. Zelf ben ik minder tevreden, maar dat is altijd al zo geweest. Ik ben niet zo vol van mezelf.

"Hoe laat kwam hij nou?" vraagt Valerie als ze haar hakken aan heeft gedaan en ze even op haar telefoon kijkt naar de tijd. Valerie wilde graag mee naar het feest nadat ik haar had gesmeekt mee te gaan omdat ik niet alleen durfde. Ik ga eigenlijk nooit naar feesten, ik vind het niet echt leuk. Ook mag Samuel nooit mee en ik vind het leuker om gewoon wat met ons drieën te doen. Maar nu ga ik graag, omdat Matthijs er ook heen gaat.

"Negen uur zei hij," antwoord ik. Ik staar een tijdje naar de schoenen die Valerie voor me heeft klaar gezet en pak dan degene waar ik denk ik nog het beste op kan lopen.

"Dat is het over vijf minuten. Ben je er klaar voor?" vraagt ze enthousiast. "Misschien wordt dit de avond wel dat jullie gaan zoenen! Je eerste kus, Mia! Je aller eerste kus is met je crush sinds de eerste klas, hoeveel geluk wil je hebben?"

Ik grinnik door haar enthousiasme. Zelf probeer ik niet teveel te denken aan dat ik misschien met Matthijs ga zoenen, ik bedoel, het klinkt misschien dom, maar ik heb geen idee hoe dat moet en ik verpest het liever niet bij hem omdat ik niet kan zoenen.

"Als het gebeurd dan gebeurd het," mompel ik. "Het is niet dat ik naar dat feest ga met hem om te zoenen."

"Geloof mij, het gaat echt wel gebeuren. Hij is een jongen van zestien, die wil zoenen," grinnikt ze en ze klopt me even op mijn schouder. "Ik zou maar een extra pepermuntje nemen."

Op dat moment horen we een auto het erf op rijden, gevolgd door iemand die op de deurbel drukt. Ik adem nog even diep in en uit en loop daarna met Valerie achter me aan naar de voordeur om hem vervolgens te openen.

Daar staat Matthijs met een bos bloemen in zijn handen. Hij draagt een simpel witte trui en een lichtblauwe broek, maar ziet er toch erg leuk uit. Zoals altijd natuurlijk. Zijn donkerblonde haar zit naar voren en is een beetje in model gebracht met gel.

"Je ziet prachtig uit," zegt hij glimlachend en hij geeft me de bloemen. Ik ruik even aan de bos en zet het daarna snel in een vaas met water die toevallig op de keukentafel staat. Daarna lopen we met z'n drieën naar buiten en opent hij de deur voor me. Samen met Valerie ga ik achterin zitten. Matthijs gaat op de bijrijdersstoel zitten en achter het stuur zit Chris, Matthijs' oudere broer.

"Chris is vandaag onze Bob," grinnikt Matthijs als Chris de auto opstart en we even later wegrijden, richting het huis waar het feest is.

Zijn oudere broer mompelt wat, maar het is niet iets wat ik kan verstaan. Ik staar uit het raam en al snel zijn we bij het huis. Er staan al veel mensen in de tuin die allemaal rode bekertjes met drank in hun handen hebben. We stappen uit de auto en direct horen we de luide muziek.